“Ἄρρητοι οἱ Θεοί, ρητοί οἱ μῦθοι μας”, ἀναγνωρίζουν ὅτι, ὅπως λέγει ὁ Σωκράτης εἰς τόν Κρατύλον τοῦ Πλάτωνος, οὐδέν εἴμεθα εἰς θέσιν νά ποῦμε περί τῶν ἰδίων τῶν θεῶν.Ὅμως τά ἀρχαιότατα ὀνόματα καί αἱ ἰδιότητές των, παρεδόθησαν εἰς ἡμᾶς ὡς ἱερά παρακαταθήκη, διά νά τούς ἐνθυμούμεθα καί νά τούς μνημονεύωμε. Ὄχι διά τήν ἰδική των εὐχαρίστησιν, διότι οἱ θεοί οὐδέν ἔχουν νά προσλάβουν ἀπό τούς θνητούς, ἀλλά διά τόν ἰδικόν μας συντονισμόν μετά τῶν Θείων Ὀνομάτων των, πού εἶναι ἡ κρυφή ἀποτύπωσις τῶν Θείων Ἀρετῶν. Θεῖαι αἱ Ἀρεταί προσεγγίζουν καί ἐν συνεχείᾳ ἐφάπτονται τοῦ ψυχικοῦ μας βίου, ἔχουσαι τήν δύναμιν νά μεταμορφώνουν τήν ἀνθρώπινον ψυχή. Ὅταν καί ἐφ` ὅσον αὕτη ἐπιθυμεῖ τόν ἀποσυμβολισμόν καί κατανόησιν τῶν Μύθων, ἀνακαλύπτει τάς Θείας Ἰδιότητας ἐντός τῶν ὁποίων ἔχουν παρεισφρύσει αἱ Ἀρεταί τῶν Θεῶν μέ τρόπον ἀόρατον καί πάντοτε συμβολικόν.Ἡ δύναμις τῶν Μύθων, ἀποκωδικοποιουμένη μέσῳ τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, προσφέρει εἰς τήν ἀνθρώπινον διάνοια τήν δυνατότητα νά ἀνέρχεται εἰς τά Ὀλύμπια δώματα καί νά καθίσταται συνδαιτημῶν τῶν Θεῶν, διότι ἡ Ἑλληνική Γλῶσσα εἶναι τό μέσον ἐπικοινωνίας μας μετ` Αὐτῶν εἰς τήν Ἱεράν Τράπεζαν τῆς Θείας Πνευματικῆς μας Τροφῆς. Διά νά γίνουν οἱ ἀνωτέρω συλλογισμοί σαφεῖς καί εὐκρινεῖς εἰς τήν διάνοιαν, εἶναι ἀνάγκη πρῶτον νά μᾶς ἀποκαλυφθοῦν τά ὀνόματα, αἱ ἰδιότητες καί τά σύμβολα τῶν θεῶν τοῦ Φωτός, δηλαδή τῶν Διδύμων Ἀπόλλωνος καί Ἀρτέμιδος.
