Tο βιβλίο αυτό αποτελεί μια προσέγγιση στο δεκαετές φωτογραφικό έργο του Γιάννη Kόντου, μια προσέγγιση που δε δεσμεύεται από γεωγραφικούς, χρονολογικούς ή ιστορικούς όρους. Ξεκινάει με το βάρβαρο αλλά υπολογισμένο ακρωτηριασμό αθώων ανθρώπων στη Σιέρα Λεόνε. Τελειώνει με τις φωτογραφίες θυμάτων εγκατάλειψης σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα της Σερβίας. Aνάμεσά τους μας παρουσιάζει έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από παράδοξα και (λογικές) αντιφάσεις: έναν κόσμο γεμάτο απορίες. Η απορία, από το αρχαιοελληνικό α-πορος, κυριολεκτικά σημαίνει το «ανυπέρβατο» και δηλώνει μια λογική αντίφαση, ένα παράδοξο: μια υπονόμευση της λογικής αλλά και μια ανατροπή των προσδοκιών του αναγνώστη-θεατή. O Kόντος απεικονίζει έναν κόσμο που δεν είναι απλός ή καθορισμένος, αλλά χαρακτηρίζεται εξίσου από προόδους και πισωγυρίσματα, από ανόδους και πτώσεις, και όπου ακόμη κι αυτές οι έννοιες μπορούν να ερμηνευτούν με διαφορετικούς τρόπους. Σκηνές διαμαρτυρίας ή εκδηλώσεις μίσους, σκηνές προσευχής, εκδηλώσεις πίστης και λατρείας, η επίσημη ομιλία του Σαντάμ από τον κρατικό σταθμό της Βαγδάτης που αναμεταδίδεται σ' ένα έρημο δωμάτιο, ερείπια, αποκαΐδια μετά την καταστροφή δίνουν το πλαίσιο για το ανθρώπινο δράμα που εξελίσσεται τη στιγμή της φωτογραφίας. Μαζί με τα μνημεία του Ιρακινού ηγέτη ή τις πόλεις της πρώην Γιουγκοσλαβίας, οι βεβαιότητες αυτού του κόσμου εμφανίζονται να καταρρέουν...
