Στην παραλία ενός ελληνικού χωριού, ο Σταύρος, που διατηρεί μία αυθαίρετη καντίνα και πουλάει σουβλάκια με την κόρη του Χαρούλα, παρανομεί για να επιβιώσει. Άλλοι άνθρωποι στο χωριό, όπως ο ιδιοκτήτης του τοπικού σούπερ μάρκετ, παρανομούν για ν' αυξήσουν το ίδιον όφελός τους. Στο χωριό του Άγριου Σπόρου οι τοπικές αρχές και το κεντρικό κράτος αδυνατούν να ελέγξουν αυτήν την κακοδαιμονία. Συμβάλλει άλλωστε και η πληθώρα των νομοθετικών ρυθμίσεων. Ποιο νόμο να πρωτοεφαρμόσουν; Έτσι, μέχρι και την εξαφάνιση του νεαρού Βόλφγκανγκ, επικρατεί "ισότης" εν τη παρανομία.
Πλην όμως "ισότης" πλασματική. Γιατί την ώρα της κρίσης πρέπει να επιδειχθεί κάποιο ψήγμα νομιμότητας· και ως κρίση νοείται η εμφάνιση του Ξένου, που ενσαρκώνεται στα εκτός σκηνής πρόσωπα της ομάδας Γερμανών που αναζητούν τα ίχνη του εξαφανισμένου νεαρού. Για το σκοπό αυτό ανασύρεται η ποινική διαδικασία της Ανάκρισης. Αναζητείται μέσω αυτής ο ένοχος για τη δήθεν δολοφονία του νεαρού Γερμανού και πιο πρόσφορος γι' αυτήν την ιδιότητα δεν είναι άλλος από τον βιοπαλαιστή και "άξεστο" Σταύρο, που φωνάζει, μυρίζει άσχημα και σφάζει γουρούνια. Ο αθυρόστομος και πέραν του ανεκτού ειλικρινής σουβλατζής στοχοποιείται προκειμένου να θεμελιωθεί η ανακριτική διαδικασία, να "αποδειχθεί" η δολοφονία και να επανέλθει η πρότερη "τάξη" στο χωριό και στην παραλία και να επιστρέψει στον τόπο του ο απειλητικός Ξένος.
[Μαρίνα Φαρμακίδη-Μάρκου]
Ο Γιάννης Τζίρος γεννήθηκε στο νομό Μεσσηνίας και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε σχέδιο και φωτογραφία κι έκανε μαθήματα μουσικής. Στο διάστημα 1991-93 παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα Θεατρολογίας Αθηνών. Επαγγελματικά ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφική φωτογραφία, τη μουσική, το σχεδιασμό και την κατασκευή κοσμημάτων, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Από το 1990 ασχολείται με τη συγγραφή κινηματογραφικών σεναρίων και θεατρικών έργων.
Εργογραφία:
"Οι τούρτες του μίσους" (ταινία μικρού μήκους), "Το φως που σβήνει" (ταινία μεγάλου μήκους, με συνεργασία συγγραφής), "Ποιος σκοτώνει τα παιδιά" (θεατρικό), "Ο μετρητής" (τηλεταινία από μεταφορά διηγήματος, με συνεργασία συγγραφής), "Αξύριστα πηγούνια" (θεατρικό), "Διονύσιος Σολωμός" (ταινία μεγάλου μήκους - μη ολοκληρωμένη παραγωγή), "Οι άντρες δεν κλαίνε" (ταινία μικρού μήκους), "Ηφαίστειο" (ταινία μικρού μήκους), "Press" (θεατρικό), "Το βουνό μπροστά" (ταινία μεγάλου μήκους), "Τα μάτια τέσσερα" (θεατρικό), "Άπνοια" (ταινία μεγάλου μήκους), "Αόρατη 'Όλγα" (θεατρικό - ανάθεση Εθνικού θεάτρου), "Κανόνια και τρομπέτες" (θεατρικό -σε διαδικασία παραγωγής), "Ελεύθερα ύδατα" (θεατρικό για εφήβους - παραγωγή Ιδρύματος Γραμμάτων και Τεχνών).
Διακρίσεις:
Η ταινία "Το φως που σβήνει" πήρε το 1ο βραβείο καλύτερης ξένης ταινίας στο διεθνές φεστιβάλ Λέτσε (Ιταλίας) το 2001, το 1ο βραβείο ποιητικής ταινίας στο διεθνές φεστιβάλ Μόσχας (2002), το 1ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο διεθνές φεστιβάλ Καΐρου (2002), και το βραβείο κοινού στο μεσογειακό φεστιβάλ Κολονίας (2002). Το θεατρικό έργο "Αξύριστα πηγούνια" πήρε το 2004 το Α΄ κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα στο θεατρικό διαγωνισμό του υπουργείου πολιτισμού. Η ταινία "Το βουνό μπροστά" πήρε το 3ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ Μόσχας το 2010. Το Θεατρικό έργο "Τα Μάτια Τέσσερα", πήρε το βραβείο Δραματουργίας Κάρολος Κουν 2010. Η ταινία "Άπνοια" πήρε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2010 το βραβείο Διεθνούς Ένωσης Κριτικών (FIPRESCI), καθώς και το βραβείο Κοινού.
Μη Διαθέσιμο
