Ο συγγραφέας, όποιον θέλει σκοτώνει, γεννάει ανθρώπους, πολέμους, έρωτες. Παντοδύναμος. Έτσι και η Μαρίκα γράφει ένα μυθιστόρημα που αναφέρεται στον έρωτά της με τον Γιαννάκο.
Να 'ναι το μυθιστόρημα αυτό σαν ένα ακόμη παιδί της -το πρωτότοκο-, αν αποκτήσει παιδιά ή αν γράψει κι άλλα! Αυτή την ανάγκη την έχει από μικρή.
Γι' αυτό κεντάει εργόχειρα ολογέμιστα με χρυσοκλωστές και παραδοσιακά μοτίβα. Σωστά έργα τέχνης!
Εμείς θα πεθάνουμε κι αυτά θα υπάρχουν· άσε με να κεντάω. Δε με κουράζει... μου αρέσει! Μήπως και η μουσική, για να ξορκίσει το θάνατο δε δημιουργήθηκε; Ο φόβος του θανάτου είναι ριζωμένος μέσα μας από τα γεννοφάσκια μας!
H Φωτεινή Παπασταματίου-Καββαδά γεννήθηκε στο Αιγάλεω Αττικής το 1959. Κατάγεται από τη Σάμο με μικρασιατικές ρίζες. Είναι κόρη του ζωγράφου-αγιογράφου Σταμάτη Παπασταματίου. Έζησε στο Παρίσι τέσσερα χρόνια, όπου σπούδασε τη γαλλική γλώσσα και παιδοψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Paris X Nanterre. Είναι νηπιοβρεφοκόμος. Εργάζεται επί 24 χρόνια στους παιδικούς σταθμούς του Δήμου Ιλίου. Είναι παντρεμένη με τον Ανδρέα Καββαδά και έχουν δύο παιδιά. Έχει λάβει βραβείο μυθιστορήματος πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα από το "Καφενείο των Ιδεών" για το έργο της "Αγρυπνία" και το Βραβείο Σύγχρονου Ελληνικού Μυθιστορήματος για το έργο της "Ο κόσμος της απώλειας", από τον ίδιο φορέα. Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και της ΔΕΕΛ.
