Το μυθιστόρημα αυτό, το πρώτο μιας τριλογίας (τα άλλα δύο που ακολουθούν: "Απίστευτο μηχάνημα" και "Η ζωή και ο θάνατος του ειρηνοποιού"), πραγματεύεται το πλέον ζωτικό πρόβλημα, εκείνο δηλαδή της επιβίωσης στη συνολική του έκφανση.
Αποτελεί ένα κάτοπτρο αναγνώρισης του σημερινού κόσμου και πηγή στοχασμού πάνω στην υπαρξιακή αγωνία της επιβίωσης ένα φιλοσοφικό επαναπροσδιορισμό της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ο κεντρικός ήρωας του έργου εκπρόσωπος της υψηλής τεχνοκρατίας συνειδητοποιεί τη δημιουργία μιας τερατώδους, πρωτοφανούς οντότητας με τη διαπλοκή άπειρων στοιχείων άλογης και αθέατης στο σύνολό της που θα εξακολουθήσει για όλα τα προσεχή χρόνια να προσδιορίζει το σύνολο των εκδηλώσεων της ανθρώπινης ζωής και να επικρέμαται ως γενικότερη απειλή αφανισμού.
Χρησιμοποιεί για το λόγο αυτό με άκρα επιστημονικότητα και ως τα ανώτατα όρια του εφικτού- κάθε δυνατό μέσον για την επιβίωσή του, ελπίζοντας στην προσωπική του διαφυγή. Πραγματοποιώντας, παράλληλα, με αταλάντευτη επιτυχία τις επενδύσεις του.
Η φιλοσοφία, που φαίνεται να έχει εξαντλήσει τα περιθώριά της, είναι ανίσχυρη προσωρινά τουλάχιστον ν’ αντιμετωπίσει ή και να συλλάβει τη νέα αυτή οντότητα και τις αιτίες που την παράγουν.
Υπάρχει, ωστόσο, και εκδιπλώνεται στην ανέλιξη του έργου, ο ωραίος ρυθμός της καθημερινότητας, η ομορφιά του φυσικού περιβάλλοντος, η λεπτή αίσθηση του έρωτα, η πραϋντική γοητεία της τέχνης, η ποίηση του καθημερινού λόγου. Αλλά και η ανώτερη ποίηση της κοινωνικής χειρονομίας των ανθρώπων, καθώς με μαγική άνεση και φυσικότητα συναντώνται πολιτισμικά και ανθρώπινα, ο απρόσιτος άνθρωπος της υψηλής τεχνοκρατίας και ο αυθεντικός άνθρωπος της ζωντανής λαϊκής παράδοσης σε μιαν ασύνορη διαπολιτισμική ανθρωπιά.
Σ’ ένα δεύτερο αφηγηματικό επίπεδο, τα πρόσωπα του έργου και μαζί τους ο αναγνώστης βρίσκονται να μετέχουν στον αφηγηματικό μύθο μιας πανοραμικής οθόνης. Ο Δάντης, ο μεγάλος Φλωρεντινός ποιητής, αυτός πλέον τώρα ξεναγεί το Βιργίλιο στα τοπία μιας αναγνωρίσιμης πλανητικής εμπειρίας σε πολλαπλά επίπεδα δράσης, ώστε να προβάλλεται σε ισόρροπα δοσμένα στιγμιότυπα η φυσική κίνηση της σύγχρονης ζωής, η οποία ανατέμνεται φιλοσοφικά με την παλίνδρομη κίνηση του φακού από το παρελθόν στο παρόν και από κει στο ευκρινώς διαγραφόμενο μέλλον. Αποκαλύπτοντας δραματικά όλες τις πτυχές της σύγχρονης ζωής και τα όρια και τις δυνατότητες του ανθρώπινου Λόγου. Μαζί και την ευθύνη του καθενός.
Και παρά τον επαπειλούμενο ορατό ή αθέατο θάνατο, αλλού υπαινικτικά, και αλλού με περισσότερη ενάργεια διαγράφεται στο έργο η δυνατότητα μιας διαφυγής και μιας αναγέννησης.
Ο Σπύρος Βρεττός γεννήθηκε στους Τσουκαλάδες Λευκάδας όπου τελείωσε το δημοτικό. Το γυμνάσιο τελείωσε στη Λευκάδα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1987 αναγορεύτηκε διδάκτορας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Ζει και εργάζεται στη Λευκάδα. Έχει δημοσιεύσει τα μυθιστορήματα "Υποψήφιος σπουδαστής" (Καστανιώτης, 1980), "Ανάπαυλα, Κάθαρση" (Καστανιώτης, 1987), "Αγωνία επιβίωσης ή μελέτη θανάτου" (Λογοθέτης, 1994), το δοκίμιο "Ανθρωπισμός, διαλεκτική φιλολογίας και θετικών επιστημών" (1974), τα "Θέματα σύγχρονου προβληματισμού για την έκθεση" (Καστανιώτης, 1990) και τη μελέτη "Οι λαϊκοί ποιητές της Λευκάδας ως κοινωνικό φαινόμενο" (Καστανιώτης, 1994).
