Το συνταρακτικό γράψιμο της Έρσης Λάγκε κορυφώνεται στη νουβέλα της "Αδελφέ μου Κάιν". Μας δίνει την ανθρωπότητα μετά από έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όχι σε επιστημονικής φαντασίας γραφή, αλλά σε ένα καθαρά λογοτεχνικό κείμενο. "Αξίες και απαξίες πανάρχαιες" γράφει, "δε λένε τίποτα πια. Νιάτα, ομορφιά, πλούτος... Μετρά μόνο, έστω και λειψή, η ικανότητα για τη διατήρηση του είδους".
Σ' αυτόν τον "κόσμο" βρέθηκε ένα ζευγάρι ερωτευμένων.
"Η σχέση αυτή εξελίσσεται σπαραχτική" γράφει στην εισαγωγή του ο Μ. Μερακλής, "με μια πρωτογενή αμεσότητα. Ο άρρωστος θα πεθάνει, πεθαίνοντας κατά κάποιο τρόπο, σιγά - σιγά, με την ολοένα χαλαρότερη παρουσία της φίλης του". Πεθαίνοντας σ' ένα κρεσέντο δίψας και πάθους για ζωή.
H Έρση Λάγκε γεννήθηκε στην Aθήνα, από μητέρα Zακυνθινή και πατέρα Mυτιληνιό. Σπούδασε ζωγραφική στη Mαγεντία και στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας. Παντρεύτηκε και αργότερα χώρισε από το βυζαντινολόγο Ρ. Λάγκε με τον οποίο απέκτησε ένα γιο. Στα γράμματα εμφανίζεται το 1972, με την ποιητική συλλογή "Σπάλαθρα". Έχει γράψει 3 μυθιστορήματα, 7 συλλογές διηγημάτων, 5 βιβλία ταξιδιωτικής λογοτεχνίας, 5 ποιητικές συλλογές και 5 μεταφράσεις από τα γερμανικά. Έχει τιμηθεί με το "Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας", το "Βραβείο Λουντέμη" και το "Βραβείο Ποίησης" στο Μιλάνο. Tο έργο της έχει μεταφραστεί σε πέντε γλώσσες.
