Δεν είναι μόνον αυτοβιογραφία το μικρό αυτό βιβλίο· είναι μια ανάπτυξη των ιδεών και των θεωριών του, είναι μια καλή Εισαγωγή στο έργο του, και όχι μόνο. Θίγει όλα τα μεγάλα προβλήματα του 20ού αιώνα, αφού ο Πόππερ τον διήνυσε από την αρχή μέχρι το τέλος του (1902-1994) - μια γρήγορη ματιά στα περιεχόμενα μας πείθει. Εκτός από τις φιλοσοφικές του ιδέες, τη διανοητική και επαγγελματική του εξέλιξη, περιγράφει μοναδικά και την εποχή του. Μιλάει για τα δύσκολα λόγω του πολέμου -του Α' παγκοσμίου- παιδικά και νεανικά του χρόνια, για την πείνα και τη δυστυχία στη Βιέννη των νεανικών του χρόνων· μιλάει για τις συναναστροφές του, τις ιδεολογικές ζυμώσεις της εποχής του, για τους ανθρώπους που τον επηρέασαν, τους ανθρώπους με τους οποίους συγκρούστηκε ή ταυτίστηκε, και γενικά για το πώς διαμορφώθηκε ο ιδεολογικός και φιλοσοφικός του ορίζοντας. Μιλάει για Μουσική, διατυπώνοντας απόψεις για συγκεκριμένους εκπροσώπους της, καθώς και για την εξέλιξή της διαμέσου των αιώνων από μονοφωνική σε πολυφωνική.
Τελικά, το βιβλίο είναι πολύ ενδιαφέρον ακόμη και για όσους δεν ενδιαφέρονται ούτε για τη Φιλοσοφία γενικά, ούτε για τον Πόππερ ιδιαίτερα, αλλά για την Ιστορία των ιδεών και των πολιτικών εξελίξεων του 20ού αιώνα.
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
Ο Karl Raimund Popper, κατά πολύ πλατιά εκτίμηση, συγκαταλέγεται στους μεγαλύτερους φιλοσόφους της εποχής μας και υπήρξε στοχαστής ισχυρότατης επιρροής. Γεννήθηκε το 1902 στη Βιέννη. Το 1937 μετανάστευσε από την Αυστρία και ανέλαβε πανεπιστημιακή διδασκαλία στη Νέα Ζηλανδία. Το 1945 πολιτογραφήθηκε Βρετανός και από το 1946 ως το 1969 δίδαξε στο London School of Economics. Το εκτεταμένο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει βιβλία άρθρα και δοκίμια που έχουν μεταφραστεί σε τριάντα διαφορετικές γλώσσες. Ο Popper, τακτικό και επίτιμο μέλος πολυάριθμων ακαδημιών και επιστημονικών επιτροπών, υπήρξε μεταξύ άλλων μέλος της βρετανικής Βασιλικής Εταιρίας, του Γαλλικού Ινστιτούτου, της Academia Nazionale dei Lincei και επίτιμο μέλος της American Academy of Arts and Sciences. Ως το θάνατό του, στις 17 Σεπτεμβρίου του 1994, ζούσε αποτραβηγμένος σε ένα εξοχικό σπίτι στο Κένλεϋ, στα νότια του Λονδίνου.
