Αθήνα

Η Αθήνα δεν είναι το θέμα αυτού του βιβλίου. Είναι η πόλη όπου έφτασε ως εμένα ένα σμήνος από στάχτες σαν πουλιά φοίνικες που πόζαραν σιγά σιγά, ένα ένα, στη φοινικιά με ίσκιο κυπαρισσιού που είμαι όταν γράφω. Γεννήθηκε απ' τις στάχτες τους -τις στάχτες της Αθήνας και τις δικές μου- και απ' τον άνεμο που τις σκόρπιζε πάνω σε ημέρες και σελίδες. Δεδομένου ότι το όπου είναι ένα χάρισμα, οι τόποι είναι θεοί κι εγώ δεν έχω βρει ακόμη τον δικό μου σ' αυτόν τον κόσμο, θα πω πού γεννήθηκαν τα ποιήματα. Το Παραμονή στη Ρώμη. Το Νυχτερινή διαδρομή στο πλοίο απ' το Brindisi στην Πάτρα. Το Βουβός χορός στο διαμέρισμά μας στα Εξάρχεια, τη συνοικία των αναρχικών της Αθήνας, όπου ζήσαμε πέντε χρόνια. Τα Μουσείο της Ακρόπολης, Δελφοί, Η θάλασσα στην Καλαμάτα, Άρειος Πάγος, Καφέ Διόσκουροι, Ο γάιδαρος της Τζιας, εκεί που λέει ο τίτλος ή οι στίχοι τους. Το Θήβα στη Μονεμβασιά. Το Μάχη στις Θερμοπύλες. Το Άνεμος του Νοέμβρη στη Μονή Καισαριανής. Το Γενιά του Ταντάλου στις Μυκήνες. Το Αλλιώτικα δάκρυα στην Ύδρα. Το Ο Αστερίων ψυχορραγεί στη σκιά ενός πεύκου στα ερείπια του ανάκτορου της Κνωσού στην Κρήτη. Το Οι θεοί εντός στη Ρόδο. Το Πέρδικες στο ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Τα Πληγωμένες σειρήνες, Μαρτυρία του γαμπιέρου και Ικεσία στην Ιθάκη. Το Απόδειξη στους Δελφούς. Το Τίποτε άλλο στο Αγκίστρι. Τα υπόλοιπα στην Αθήνα, σε ευτυχισμένες σήμερα ημέρες, στις όχθες της Κάρολας. Το Αντίο Αθήνα γράφτηκε στο Αλγέρι, όπου σήμερα, ημέρα των γενεθλίων μου, γράφω αυτό το μόνο φαινομενικά γεωγραφικό σημείωμα. Αλγέρι, 17 Δεκεμβρίου 2012.