Με την ευκαιρία μεγάλων αθλητικών γεγονότων, ιδιαίτερα μάλιστα των Ολυμπιακών Αγώνων, γίνεται πολύς λόγος για την άθληση του σώματος και τις υψηλές επιδόσεις που μπορεί αυτό να επιτύχει, μετά από σκληρή και μακρά προετοιμασία (προπόνηση).
Οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, παίρνοντας αφορμή και από τις λίγες αλλά βαρυσήμαντες αγιογραφικές αναφορές, κάνουν συχνά λόγο για τη διττή σύσταση του ανθρώπου, που είναι σώμα και ψυχή, και άρα έχει ανάγκη να αθλεί το σώμα, να ασκεί και την ψυχή. Μη λησμονώντας όμως ποτέ ότι το μεν πρώτο είναι φθαρτό, η δε δεύτερη άφθαρτη και αιώνια, όπως είναι φυσικό, αποδίδουν μεγαλύτερη σημασία στην άσκηση της ψυχής.
Στα επιλεγμένα 146 αποσπάσματα του παρόντος τεύχους γίνεται λόγος για τη διττή σύσταση του ανθρώπου, τη σωματική ανδρεία, το φρόνημα που διακρίνει τους αγωνιζόμενους, την ωφέλεια της άσκησης, την ανάγκη και τα αποτελέσματα της εγκράτειας και των ελεύθερων αυτοπεριορισμών.
Όποιος με τη βοήθειά τους αγωνίζεται, στέφεται στο τέλος νικητής.
