ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Μύριζε ο φρεσκοκομμένος καφές,
καθώς η γαλήνια θάλασσα,
εδώ και σαράντα χρόνια
για τον έρωτα αδιαφορούσε.
Η βραδιά, χωρίς φεγγάρι απόψε,
φως και σκοτάδι,
παράλληλα σύμπαντα.
Μα, ξορκίζουν
το νυχτολούλουδο
και η λεβάντα
τις αιωρούμενες σκέψεις.
Και εσύ, θυμάσαι
τον έρωτα στην ακροθαλασσιά;
Λεμονανθό μύριζε.
Τώρα, μόνο η θάλασσα
και τα γαρύφαλλα
την αλήθεια γνωρίζουν.
