Αλάστρα

"Κάποιος είναι έξω!" Ένας θόρυβος είχε ακουστεί. Ένας μικρός γδούπος και μετά βήματα και λαχανιασμένες ανάσες. Ο Χρήστος πετάχτηκε σαν σίφουνας από την πολυθρόνα του. (...) Η Βικτώρια σήκωσε το κεφάλι της από το βιβλίο. "Μίλα!" είπε με σιγανή φωνή. "Είναι εκείνοι που φαντάζομαι,·" Γιατί συμβαίνει, κάποτε, να ανοίγουμε ένα βιβλίο και κυριολεκτικά να μπαίνουμε μέσα στην ιστορία ή να ξεχύνεται εκείνη από τις σελίδες του και να έρχεται να μας βρει. Τότε αποκαλύπτεται τι είναι στ' αλήθεια αυτό που νομίζαμε για πηγάδι στην αυλή, ποια είναι η γυναίκα που γνωρίσαμε ως προγιαγιά και, κυρίως, ποιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι. Ένα μυθιστόρημα, δυο αντικριστοί κόσμοι, ένα ταξίδι: από τα ακριβά προάστια της σύγχρονης πόλης στο Μαύρο Νησί του κόσμου της Αλάστρας. Υπάρχει γυρισμός;