Στην κοσμική αντίληψη των μεταμοσχεύσεων επιδίωξη είναι η εξεύρεση μοσχευμάτων. Στην Ορθόδοξη θεολογική σκοπός είναι η δημιουργία "πλησίον". Η πρώτη ψάχνει για αριθμούς· η δεύτερη για "αλλήλων μέλη".
Οι μεταμοσχεύσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν μοναδική ευκαιρία ώστε αυτό το "κοινωνείν αλλήλοις και χρήζειν αλλήλων" να βρει την απόλυτη έκφρασή του στην ζωή μας, το δε "ομόφυλον" την επαλήθευσή του. Κάθε κίνηση αγαπητικής προσφοράς σώματος και ζωής, υπό οιανδήποτε μορφή, είναι κίνηση "συγκόλλησης" της διασπασμένης από την φιλαυτία και τον εγωισμό ενότητος και αληθούς κοινωνίας μας. Όσο περισσότερο ζούμε το μυστήριο της Εκκλησίας και της ενότητος, "ότι είμεθα έν" κατά το πρότυπο της τριαδικής ενότητος, τόσο και η ανάγκη της εν αγάπη κοινωνίας γίνεται πιο επιτακτική.
Υπό την έννοια αυτήν, οι μεταμοσχεύσεις αποτελούν μια ευλογία, αρκεί ο σκοπός τους να μην είναι μια απλή βιολογική παράταση κάποιων συνανθρώπων μας, αλλά η κοινωνία της αγάπης.
O Σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1954. Σπούδασε στο τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, ενώ συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην Αστροφυσική και τη Μηχανολογία στις ΗΠΑ, στα Πανεπιστήμια Χάρβαρντ και ΜΙΤ αντίστοιχα. Έχοντας αποκτήσει και διδακτορικό τίτλο στη Βιοϊατρική Τεχνολογία από τα ίδια πανεπιστήμια, προχώρησε σε βαθύτερη μελέτη της θεολογικής επιστήμης, αποκτώντας δυο σχετικούς μεταπτυχιακούς τίτλους στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη.
Το 1989, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ο πατ. Νικόλαος παρέμεινε για δυο χρόνια στο Αγ. Όρος κι έπειτα στην Ιερά Μονή Στομίου Κονίτσης. Στη συνέχεια, χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος κοντά στον μακαριστό Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Σεβαστιανό.
Από το Μάιο 1990, μέχρι και τη χειροτονία του ως Επισκόπου, διακόνησε ως οικονόμος στο Ιερό Μετόχι της Αναλήψεως της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας του Αγ. Όρους. Το Φεβρουάριο 2003 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Θεολογίας στον τομέα της Χριστιανικής Ηθικής και Κοινωνιολογίας (Βιοηθικής) του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ ήδη από το 1991 διδάσκει πανεπιστημιακά μαθήματα σχετικού περιεχομένου στις Ιατρικές Σχολές των Πανεπιστημίων της Αθήνας και της Κρήτης, όπως και στη Θεολογική Σχολή Balamand του Λιβάνου.
Το 1993 ίδρυσε το πρώτο Κέντρο Βιοϊατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας στην Ελλάδα, ενώ είναι μέλος πολλών εκκλησιαστικών και άλλων επιτροπών με σχετικό αντικείμενο.
