"Γιατί το μάτι βλέπει πιο καθαρά στα όνειρα
από ό,τι η φαντασία όταν είμαστε ξύπνιοι;"
Λεονάρντο ντα Βίντσι
Όταν θέλεις να σχεδιάσεις ή να ζωγραφίσεις έναν δεινόσαυρο, ξεκινάς με τα σαγόνια του Τυραννόσαυρου, την πανοπλία του Στεγόσαυρου ή την ουρά του Βροντόσαυρου; Δεν είναι άσχημη ιδέα, αλλά πώς θα ήταν ένας δεινόσαυρος αν τον είχε ζωγραφίσει ένας πρωτοπόρος καλλιτέχνης, όπως η Φρίντα Κάλο, ο Άντι Γουόρχολ, η Άλμα Τόμας ή ο Χάρισον Μπεγκάι;
Η Έιμι και ο Γκρεγκ Νιούμπολντ, θέλοντας να απαντήσουν σε αυτό ακριβώς το ερώτημα, ανοίγουν μια πόρτα στον μαγικό κόσμο της τέχνης. Οι χορεύτριες δεινόσαυροι του Ντεγκά δεν μοιάζουν καθόλου με τους δεινόσαυρους που μυρίζουν τα λουλούδια στον κήπο της Μέρι Κάσατ ούτε με εκείνον που περνάει μέσα από το μπαμπού από μελάνι του Μπαϊσί ούτε βέβαια με αυτόν που ποζάρει όπως η Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι, όμως είναι όλοι τους δεινόσαυροι.
Η ποικιλία των διαφόρων στιλ τέχνης που παρουσιάζονται σε αυτό το βιβλίο είναι ανάλογη με αυτή των διαφόρων ειδών δεινοσαύρων. Και ύστερα δεν θα αντιμετωπίσεις ποτέ ξανά την τέχνη -ούτε τους δεινόσαυρους- με τον ίδιο τρόπο.
Ως παιδί, η Έιμι Νιούμπολντ έπαιζε με πλαστικούς δεινόσαυρους στην αυλή μαζί με τα αδέλφια της. Έμαθε ανάγνωση σε ηλικία τεσσάρων ετών και από τότε γράφει και διαβάζει. Μεγάλωσε σχεδιάζοντας άλογα. Έγραψε την πρώτη της ιστορία με τέρατα όταν ήταν στη δευτέρα δημοτικού.
Εκτός από το να γράφει, της Έιμι τής αρέσει να σχεδιάζει και να ζωγραφίζει, ενώ διαρκώς δοκιμάζει καινούρια στιλ ζωγραφικής. Αν και μία φορά την πήρε ο ύπνος στο μάθημα της ιστορίας της τέχνης, πάντα αγαπούσε την τέχνη, τα μουσεία, όπως και τα πωλητήρια των μουσείων. Λατρεύει τα ταξίδια με αυτοκίνητο, την ορειβασία στα βουνά της Γιούτα, κοντά στο σπίτι της, καθώς και την πραγματικά καλή σοκολάτα.
