Τσακίζει τούτο το χέρι
που γύρευα
να πλύνει την κραυγή
όμως εγώ σου φώναζα
χτύπα με σάρκα
χτύπα με, τα νύχια ακανόνιστα
σα βράχια μυτερά
θες να πονέσω, πού να χτυπήσεις
μόνο ποιήματα ματώνουν τις ρωγμές
πιο κάτω πέντε πέθαναν
κοιμήσου μνήμη να φύγει
ο πόνος απ' το στέρνο
όλα τα ρήμαξαν
κοιμήσου
