Τα περισσότερα από τα καλά του σύγχρονου πολιτισμού (η φιλία ανάμεσα στους πολίτες, η ισότητα, η ελευθερία, η εναλλαγή στην εξουσία, τα ατομικά δικαιώματα, το κράτος δικαίου, το κοινωνικό κράτος, η αλφαβητική γραφή και η άνθηση της παιδείας και της επιστήμης) προέρχονται από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και τη δημοκρατία. Τα περισσότερα από τα δεινά του (η ανισότητα, η άκρατη βία και η αυξημένη εγκληματικότητα) προέρχονται από το κακέκτυπο του ελληνικού πολιτισμού, που κατασκεύασαν οι Ρωμαίοι και ακολούθησαν οι Δυτικοί. Η μικρή πόλη είναι ο μόνος τρόπος για να επανέλθουμε στο φως του αττικού δικαίου και στην παιδεία του ελληνικού θεάτρου. Το παρελθόν της Ελλάδας είναι το μέλλον της ανθρωπότητας. - Η δική μου υπόθεση πάει πιο πέρα: αυτό που πραγματικά υπάρχει είναι το έσχατο τμήμα της ύλης και φυσικά το κενό, ο χώρος μέσα στον οποίο δινείται, κινείται, πάλλεται το έσχατο τμήμα της ύλης· η δίνη του, η κίνησή του, ο παλμός του, το μεταβάλλουν, του δίνουν περισσότερες από διακόσιες καταστάσεις, άλλες σταθερότερες, άλλες πιο ασταθείς, οι οποίες στη σημερινή φυσική είναι γνωστές με τα ονόματα: νετρίνο, πρωτόνιο, ηλεκτρόνιο, νετρόνιο, ποζιτρόνιο, γλυόνιο, ανδρόνιο, κλπ. Οι προγονοί μας είχαν φτάσει στα ίδια συμπεράσματα εδώ και 2.500 χρόνια και είχαν δώσει στο έσχατο τμήμα της ύλης τις ονομασίες: άπειρον, το παν, ρίζωμα, στοιχείον, αρχή, άτομον. Όλα αυτά βέβαια είναι υποθέσεις. Και ο καθένας έχει δικαίωμα να κάνει τις δικές του.
Ο Αλέξανδρος Κόντος του Τάκη και της Αθηνάς Ιακωβάτου γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου της Αθήνας, στο Φιλολογικό Τμήμα, και στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, στο Τμήμα Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών και πήρε τα αντίστοιχα πτυχία. Έκανε μεταπτυχιακές γλωσσολογικές σπουδές και πήρε τα αντίστοιχα πτυχία στο τμήμα για (Ε.P.R.A.S.S.) [Εμβαθυσμένες Μελέτες στις Κοινωνικές Επιστήμες] της (Ε.Ρ.Η.Ε.) [Σχολή Πρακτική των Υψηλών Μελετών], καθώς και σπουδές στη Μαθηματική Λογική και Πληροφορική στη Faculte des Sciences [Σχολή Φυσικο-Μαθηματικών Επιστημών] στο Παρίσι. Εκπόνησε και υποστήριξε επιτυχώς στο Πανεπιστήμιο 8 του Παρισιού, στο τμήμα της Κοινωνικής Ιστορίας διδακτορική διατριβή με θέμα: "Βάσεις της δημοκρατίας: κοινωνίες αρχαίες και σύγχρονα προβλήματα" και τιμήθηκε με τον τίτλο του διδάκτορα της Κοινωνικής Ιστορίας. Δίδαξε Γενική Γλωσσολογία, Σημασιολογία και Μαθηματική Λογική καθώς και τη Νέα Ελληνική (πειραματικά) στη Faculte des Lettres [Φιλοσοφική Σχολή] του Οράν, Αλγερία. Μετεκπαιδεύτηκε στη Σχολή Εκπαιδευτικών Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (Σ.Ε.Λ.Μ.Ε.). Χρημάτισε ενεργό συνδικαλιστικό μέλος και συχνά μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Αθήνας-Πειραιά (Σ.Ι.Ε.Λ.) και του Δ. Σ. της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.) και υπεύθυνος της εφημερίδας της ομοσπονδίας "Ο Ιδιωτικός Εκπαιδευτικός". Του αναγνωρίστηκε η ιδιότητα του αγωνιστή κατά του δικτατορικού καθεστώτος 1967-1974. Στην Ελλάδα δίδαξε σαν επιμορφωτής των εκπαιδευτικών της Μέσης Εκπαίδευσης στα Περιφερειακά Επιμορφωτικά Κέντρα (Π. Ε. Κ.) Ανατ. & Δυτ. Αττικής, Πειραιά, Μυτιλήνης και Τρίπολης, καθώς και στη Μέση Εκπαίδευση, στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, και σε Φροντιστήρια για εισαγωγή στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Είναι πατέρας πέντε (5) παιδιών: της Αθηνάς, του Άγη, της Ναυσικάς, του Φοίβου και της Μυρτώς.
