Το πόνημα του Φώτου Παπαθανάση πικρό, γραμμένο με την γλώσσα του τόπου του, ανιστορεί τα πάθη, τα βάσανα και τα μαρτύρια του αδερφού του και όλων των κατατρεγμένων της μαρτυρικής γης της Βορείου Ηπείρου.
Το βιβλίο δεν έχει να παρουσιάσει μυθοπλασία παρά την πραγματική ιστορία μίας ακόμα οικογενειακής τραγωδίας, γεμάτη από αγωνία, άγχος και άσχημες σκηνές, για όλους εκείνους που βίωναν τις ταξικές εκκαθαρίσεις. Ένα βιβλίο αναμνήσεων μίας εποχής που "έσταζε αίμα" και ασκούσε έλεγχο ακόμη και στο βλέμμα πόσο μάλλον στη συμπεριφορά και στις συνειδήσεις!.. Εποχή σκληρή, θολή, ζωές διαλυμένες χωρίς μέλλον, όνειρα σβησμένα, συνειδήσεις βιασμένες. Διαβάζοντας το παρόν, ο αναγνώστης διαπιστώνει συναισθήματα αγάπης, αλτρουισμού και αλληλεγγύης, αλλά και συμπάσχει και μοιράζεται με τον συγγραφέα συναισθήματα θυμού και οργής για όλους εκείνους που μηχανορραφούσαν και δεν είχαν τίποτε άλλο στο μυαλό τους, παρά πώς θα εξαφανίσουν τους αντίπαλους της "σοσιαλιστικής οικοδόμησης".
Πρόκειται για ένα βασικό ντοκουμέντο για όσα υπέστησαν οι Έλληνες της Βόρειου Ηπείρου κατά την 46χρονη δικτατορία του Ενβέρ Χότζα και των διαδόχων του στην Αλβανία. Είναι μία αληθινή μαρτυρία από έναν άνθρωπο που έζησε γεγονότα. Με λιτό και ανθρώπινο τρόπο καταγράφονται γεγονότα και πράξεις, περιφρονήσεις, εξευτελισμοί και ταπεινώσεις μέχρι θανάτου.
Ο διωγμένος και δολοφονημένος από το καταπιεστικό και τυρανικό σύστημα και καθεστώς της "λαϊκής" και "σοσιαλιστικής" Αλβανίας Φίλιππας Παπαθανάσης, αναδείχτηκε σε πρόμαχο της ελευθερίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Αντιστάθηκε με θάρρος στις πιέσεις και στην βαρβαρότητα ενός ακατανόητου καθεστώτος, διαγράφοντας με την στάση του την πορεία που πάντοτε, σε όλες τις ιστορικές περιπέτειες, ακολούθησαν οι Έλληνες.
