"... το ιστόρημα τούτο είναι μια μοίρα, μια ζωή και μιαν αλήθεια, βασισμένο στην περιπέτεια του ανθρώπου των τελευταίων πενήντα χρόνων, που αλέθεται σαν σπυριά σταριού ανάμεσα σε δυο μυλόπετρες".
"Ο φανατισμός μιλούσε μέσα από τα μάτια τους, ενώ τον εβεβαίωναν, πως δεν επιθυμούν τίποτε άλλο από την ευημερία του λαού. Πανωλεθρία στη γενιά των μπουρζουά, καταστροφή στον αστό, ήτανε το μότο τους.. Να ξερριζωθεί, να μην ξαναφυτρώσει στα ρώσσικα χώματα, νάρτει και να κυριαρχήσει μια νέα γενεά, η γενεά, που θα ζήσει μόνο με την ύλη χωρίς όνειρα, χωρίς πίστη, χωρίς ιδεαλισμό, σαν νάτανε δυνατό να ζήσει έτσι ο ρωσσικός λαός!"
"Δεν θέλουμε να αφήσουμε το χώμα μας! Θα μείνουμε εδώ, ως που να μας βοηθήσουν οι Δυνάμεις, ως που να ανασυσταθεί ο στρατός μας. Θέλουμε να ζήσουμε εδώ, όπως οι γεννιές μας αιώνες έζησαν και πέθαναν για να αναστηθούν σε μας".
"Η κραυγή του αίματος των αδελφών σας, που σε ποτάμια χύνεται με τη διαταγή σας, φτάνει ως τον ουρανό. Ζούμε μια φριχτή εποχή της κυριαρχίας σας με την οποία ζητάτε να σκοτεινιάσετε μέσα στη ψυχή του λαού το ομοίωμα του Θεού και να χαράξετε του ζώου την εικόνα".
"Κι οι κόκκινοι κομμισάριοι ήτανε δίκαιοι. Μοίραζαν... μοίραζαν. Ήξεραν, πως ήταν πιο εύκολο να κάνουν τους πλούσιους φτωχούς, παρά τους φτωχούς πλούσιους. Αυτή ήτανε η περιώνυμη θεωρία των για ισότητα".
"... Δεν έμαθες, πως και τη Παναγία και το Χριστό σου τους ρίξαμε από το θρονί τους;
Όχι όμως κι από την ψυχή μας, του απάντησε το κορίτσι αγριοκυττάζοντάς τον.
- Κατσίκα, είπε ο κόκκινος και γέλασε. Γδύσου".
"... είναι ίσως μόνο ένας γελοίος παλιάνθρωπος, που δεν έχει τίποτα να χάσει, ισόβιος φοιτητής, οκνηρός και κουτός, μάλιστα μπορεί να είναι και κρυφός κομμουνιστής. Τα πνεύματα ανάβουν".
"Δεν είχανε καιρό να μελετήσουν να νοιώσουν τη μέθοδο των μπολσεβίκων. Αυτοί πολεμούσαν μόνο με όπλα, ενώ οι κόκκινοι έθεταν σε ενέργεια όλα τα μέσα".
Η Σίτσα Καραϊσκάκη γεννήθηκε στα Μοσχονήσια της Μικράς Ασίας, απ' όπου έφυγε ως πρόσφυγας το 1922 και εγκαταστάθηκε στη Μυτιλήνη. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Μονάχου και συνέχισε τις σπουδές της στα Πανεπιστήμια Πράγας, Ζυρίχης, Βιέννης και Βερολίνου. Παραλλήλως έγραφε. Το πρώτο της έργο δημοσιεύθηκε το 1925, μια ποιητική συλλογή ("Το ταίρι που αμάρτησε") η οποία και έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. ΤΤο 1930, όταν ο Χίτλερ ανήλθε στην εξουσία, η Σίτσα Καραϊσκάκη υπήρξε σύμβουλος στο υπουργείο Προπαγάνδας. Την εποχή εκείνη κυκλοφόρησε στα γερμανικά το βιβλίο της "Το Τρίτο Ράιχ μέσα από τα γυαλιά μου" στο οποίο ανέφερε γεγονότα της εποχής και επιτεύγματα της εθνικοσοσιαλιστικής διακυβέρνησης. Το 1939 κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το βιβλίο της "Ο γιος της Καλογριάς" που εκδόθηκε από την "Εστία" στο οποίο παρουσίαζε τη ζωή και τη δράση του προγόνου της και ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης Γεωργίου Καραϊσκάκη. Με το βιβλίο αυτό, το οποίο έγινε αμέσως λογοτεχνική επιτυχία, έγινε γνωστή η Καραϊσκάκη στα ελληνικά γράμματα.
Μετά την ίδρυση της ΕΟΝ από τον Μεταξά υπήρξε βασική αρθογράφος του περιοδικού "Νεολαία". Επί σειρά ετών αρθρογραφούσε στο περιοδικό "Ο Νουμάς". Συνέχισε να γράφει μελέτες και άρθρα λογοτεχνικής και επιστημονικής φύσεως σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα σε όλη την Ευρώπη και πίστεψε στην ενότητα, κατανόηση και συνεργασία των ευρωπαϊκών εθνών. Παντρεύτηκε γερμανό και έζησε αρκετά χρόνια στη Γερμανία. Έγραψε στα ελληνικά και τα γερμανικά ποιήματα, μυθιστορήματα, διηγήματα, μελέτες, άρθρα, κοινωνιολογικές αναλύσεις. Το έργο της απέσπασε πολύ θετικές κριτικές και η ίδια έλαβε πολλές διακρίσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, όπως την πλακέτα του Γκαίτε από την Εταιρεία Γκαίτε, στη Γερμανία. Το 1963, μετά τον θάνατο του συζύγου της επέστρεψε στην Ελλάδα όπου αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα, στις 30 Απριλίου 1987.
Μη Διαθέσιμο
