Στο προκεχωρημένο της ηλικίας μου, πρακτικά και ερασιτεχνικά προσπάθησα να καταγράψω, κάποιες από τις παιδικές μου αναμνήσεις, τις ασχολίες των κατοίκων και τα ήθη και τα έθιμα του χωριού μου (του Ραφτόπουλου) που επικρατούσαν εκείνη την παλιά εποχή, χάριν της λαογραφικής του ιστορίας και της θύμησης από τους νεώτερους.
Τότε το Ραφτόπουλο είχε πολλούς κατοίκους και υπήρχε ζωή και κίνηση. Οι δε δραστηριότητες των κατοίκων, ανδρών και γυναικών ήταν πολλές και σε διάφορους τομείς. Οι επερχόμενες νέες γενεές, οφείλουν και πρέπει να διατηρούν, τα ήθη και τα έθιμα και τις παραδόσεις του χωριού τους, διότι αυτά χαροποιούν την ψυχή των ανθρώπων και κάνουν τη ζωή τους ευχάριστη και αισιόδοξη.
Η εξέλιξη με την πάροδο του χρόνου, άλλαξε πολλά πράγματα προς το καλύτερο. Ο ασφαλτόδρομος και ο ηλεκτρισμός, παρέχουν στο Ραφτόπουλο, με τις φυσικές ομορφιές που διαθέτει, όλες τις προϋποθέσεις, για την τουριστική του ανάπτυξη.
Όλοι οι Ραφτοπουλαίοι, οφείλουμε με αφιλοκερδή αγάπη, να βοηθούμε παντοιοτρόπως το χωριό μας, ώστε αυτό να καταστεί ένα θαυμάσιο καλοκαιρινό τουριστικό θέρετρο.
Θα ήθελα να παρακαλέσω τον αναγνώστη αυτού του πονήματος, για τις όποιες ατέλειες ή παραλείψεις να με συγχωρέσει, διότι εγώ δεν είμαι συγγραφέας ή λογοτέχνης. Γεγονός όμως είναι ότι, η νοσταλγία του χωριού μου, του Ραφτόπουλου, μου προσελκύει πάντοτε: Τη σκέψη, την καρδιά και την ψυχή, και η αγάπη μου γι’ αυτό είναι περισσή.
Ο Πολίτης Παναγιώτης του Δημητρίου γεννήθηκε το 1929 στο Ραυτόπουλο Μεσσηνίας. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στο Ραυτόπουλο και στο Γυμνάσιο της Κυπαρισσίας, κατετάγη στις αρχές Απριλίου 1951 στο Σώμα της Χωροφυλακής. Εφοίτησε πρώτα στη Σχολή οπλιτών Χωροφυλακής στη Ρόδο και κατόπιν εισιτηρίων εξετάσεων εισήχθη στο Β΄ Τμήμα της Σχολής Υπενωμοταρχών και απεφοίτησε αυτής ευδοκίμως στα τέλη του Ιουνίου 1952 και ονομάστηκε Υπενωμοτάρχης. Μετά υπηρέτησε ως Διοικητής (Αστυνόμος) α) στο Σταθμό Χωροφυλακής Χώρας Γορτυνίας Αρκαδίας και β) στο Σταθμό Χωροφυλακής Καλαμπακίου Δράμας. Κατόπιν υπηρέτησε διαδοχικά στα Επιτελεία των Διοικήσεων Χωρ/κής Δράμας και Κηφισίας. Από τα τέλη Σεπτεμβρίου 1958 υπηρέτησε στο Κέντρο Αλλοδαπών Στερεάς Ελλάδας στο Π. Ψυχικό Αττικής. Προήχθη εις τον βαθμό του Ενωμοτάρχου κατόπιν προαγωγικών εξετάσεων στα τέλη του Οκτωβρίου 1958. Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας απελύθη από το Σώμα της Χωροφυλακής στα τέλη Απριλίου 1968, για καθαρά πολιτικούς και μόνο λόγους.
