"Η γενιά μου μεγάλωσε γλήγορα. Ωρίμασε πρόωρα... Έτσι το θέλησε η Ιστορία. Μας άρπαξε απ' τα θρανία και την παιδική ξεγνοιασιά. Και μας φόρτωσε το ντουφέκι και την ευθύνη για τη Λευτεριά. Μεγάλο το βάρος για τις πλάτες μας. Το σηκώσαμε. Και φανήκαμε άξιοι. Μα σταθήκαμε άτυχοι..." Με αυτή τη δήλωση άρχιζε το βιβλίο Αναμνήσεις ενός Αντάρτη, Α΄ τόμος, μιας τριλογίας που γράφτηκε στη φυλακή Ιτζεδίν Κρήτης και κυκλοφόρησε το 1989. Εκείνος ο τόμος αναφερόταν στα νεανικά χρόνια του συγγραφέα, στα γεγονότα της εποχής, όπως τα είδε μέσα απ' το κελί του μελλοθάνατου. Κι έφτανε μέχρι τον πόλεμο του '40 και την Κατοχή. Ο Β΄ τόμος της τριλογίας, που κυκλοφορεί τώρα, ύστερα από δέκα συναπτά χρόνια (αλήθεια, πολύ άργησε "λόγω κακών και αφόρητων περιστάσεων", που διεθνώς έφεραν "τ' απάνω κάτω" και φυσικά πολλών τη στάση άλλαξαν, όχι όμως τις ιδέες, τα οράματα και την πολιτική θέση του συγγραφέα), είναι κι αυτό έργο της φυλακής. Γράφτηκε στα κάτεργα της Χούντας. Και αναφέρεται εξ ολοκλήρου στην Αντίσταση, από την ανατίναξη της γέφυρας στον Γοργοπόταμο μέχρι την απελευθέρωση, τη μάχη του Δεκέμβρη, και τελειώνει με τη Βάρκιζα και την παράδοση των όπλων. Έπεται ο Γ΄ τόμος της τριλογίας (που δε θα αργήσει πολύ), ολοκληρωτικά αφιερωμένος στο ΔΣΕ και στον Εμφύλιο.
Ο Γιώργης Μωραΐτης, του Νίκου και της Ρήνας, γεννήθηκε το 1927 στη Βοδονίτσα Λοκρίδας. Το 1942 οργανώνεται στην ΕΝΑΡ (Ένωση Νέων Αγωνιστών Ρούμελης). Το 1943 περνάει στην ΕΠΟΝ. Το 1943 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Το 1944 κατατάσσεται στον ΕΛΑΣ και το 1947 στο ΔΣΕ. Το 1950 βρίσκεται πρόσφυγας στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Το 1954 γυρίζει παράνομα στην Αθήνα. Το 1955 συλλαμβάνεται ενώ το 1957 καταδικάζεται με το Ν. 375 σε θάνατο. Κρατείται 11 χρόνια στις φυλακές. Το 1966 αποφυλακίζεται. Δουλεύει στην ΕΔΑ Αθήνας, μέλος του Γραφείου, υπεύθυνος της διαφώτισης. Με το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη 1967 περνάει στην "παρανομία". Δουλεύει στην ΚΟΑ του ΚΚΕ. Είναι μέλος του Γραφείου της ΚΟΑ και υπεύθυνος για την έκδοση της "Αδούλωτης Αθήνας", του "Ριζοσπάστη" και άλλων εντύπων. Το Νοέμβρη του 1968 πιάνεται. Το Μάη του 1969 καταδικάζεται από το χουντικό στρατοδικείο σε 20ετή κάθειρξη. Το καλοκαίρι του 1973 αποφυλακίζεται προσωρινά, για λόγους υγείας, και φεύγει παράνομα στο εξωτερικό. Επιστρέφει τον Οκτώβρη του 1974 και δουλεύει στο "Ριζοσπάστη". Από το 1950 ασχολείται με τη δημοσιογραφία και τη λογοτεχνία. Από το 9ο ως το 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ ήταν μέλος της ΚΕ του κόμματος και είναι μέλος της Διεύθυνσης και της Συντακτικής Επιτροπής του "Ριζοσπάστη". Επίσης είναι μέλος της ΠΕΑΕΑ, του ΣΦΕΑ (Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-74), του ΠΣΔΑΕΑ 1941-44 (Πανελληνίου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης) και μέλος της ΕΕΛ (Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών).
Μη Διαθέσιμο
