Το βιβλίο αυτό συγκεντρώνει μελέτες μιας δεκαπενταετίας γύρω από θεματικές που αφορούν την αναζήτηση του γυναικείου, τόσο στην προφορική, όσο και στη γραπτή λογοτεχνία, σε κείμενα, τόσο ανδρών, όσο και γυναικών συγγραφέων, επηρεασμένα από ιστορικά γεγονότα, πολιτισμικές μνήμες, κοινωνικά στερεότυπα, καλλιτεχνικά ρεύματα και προσωπικά βιώματα που αναδεικνύουν δυναμικά γυναικεία υποκείμενα, τόσο της γραφής όσο και της αφήγησης. Στις μελέτες αυτές κοινή αφετηρία είναι η διερεύνηση της αναπαράστασης του "άλλου", και κυρίως του έμφυλου "άλλου", ως ενός πλέγματος σημείων, ιδεών, συμβάσεων και συμβόλων, που αποδίδει μέσα από γλωσσικές εικόνες, συμπυκνώσεις αισθημάτων, αντιλήψεων και πολιτισμικών κεκτημένων, απόηχους βιωμάτων και φαντασιώσεων. Για το σκοπό αυτό η συγγραφέας αντλεί μεθοδολογικά εργαλεία από τη λογοτεχνική θεωρία, αλλά και από την ανθρωπολογία και την ψυχανάλυση.
Επιχειρείται η ανάδειξη των γυναικείων αναπαραστάσεων μέσα από την εγγραφή τους στην προφορική λαϊκή παράδοση και των τρόπων με τους οποίους οι αναπαραστάσεις αυτές εδραιώνουν σχέσεις ανάμεσα στην πραγματικότητα, στο λόγο και στο φανταστικό.
Επιχειρείται επίσης η ανίχνευση των λογοτεχνικών αναπαραστάσεων του γυναικείου, τόσο σε αφηγηματικά κείμενα ανδρών και γυναικών συγγραφέων της γενιάς του '30 αλλά και της σύγχρονης εποχής, όσο και σε υπερρεαλιστικά ποιητικά και πεζά κείμενα, όπου διερευνάται το κειμενικό παιχνίδι της ετερότητας και της ταυτότητας.
Σε μια άλλη ενότητα του βιβλίου εξετάζονται οι αναπαραστάσεις της γυναικείας ετερότητας αλλά και του "άλλου"- ξένου στο σύγχρονο ελληνικό μυθιστόρημα για εφήβους.
Η αναπαράσταση είναι μια κατασκευή του κειμένου, του συγγραφέα, αλλά και μια ανακατασκευή του αναγνώστη. Ο αναγνώστης είναι ένας ρόλος στον οποίο μπορούμε να μπούμε για να κοιταχτούμε μέσα μας, μέσα από τον κειμενικό καθρέπτη της ταυτότητας και της ετερότητας, όπου η ετερότητα του κειμένου συνιστά την αναγκαία συνθήκη της ταυτότητας του αναγνώστη.
Η Διαμάντη Αναγνωστοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958. Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα και νεότερη και σύγχρονη λογοτεχνία στη Γαλλία, όπου έκανε μεταπτυχιακές σπουδές και εκπόνησε διδακτορική διατριβή (1985). Είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου και διδάσκει στο γνωστικό αντικείμενο "Νεότερη και Σύγχρονη Νεοελληνική Λογοτεχνία". Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις της στρέφονται γύρω από τη μεσοπολεμική ποίηση και πεζογραφία, τη διάσταση της ετερότητας και της εικόνας της γυναίκας σε λογοτεχνικά κείμενα, τον ελληνικό και γαλλικό υπερρεαλισμό, τη διεργασία του πένθους στα δημοτικά τραγούδια, τα λογοτεχνικά κείμενα στα βιβλία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, τη λογοτεχνική πρόσληψη στην εκπαίδευση. Είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων και πολλών άρθρων δημοσιευμένων σε ελληνικά και γαλλικά επιστημονικά και λογοτεχνικά περιοδικά.
