[...] Τρία ήταν, και εξακολουθούν να είναι, τα πλεονεκτήματα της έρευνάς μου: α) οι έρευνες των προηγούμενων από μένα ερευνητών και η έκδοσής τους σε βιβλία, β) η προθυμία των ανθρώπων να μου τραγουδήσουν και γ) το ότι ξέρω να μιλάω τη γλώσσα.
Τα βιβλία του Κώστα Μπίρη, του Πέτρου Φουρίκη, του Χρίστου-Πέτρου Μεσογείτη, του Αριστείδη Κόλλια, της Γιόνας Μικέ-Παϊδούση, της Μαρίας Δέδε, του Νίκου Σαλτάρη, του Γιάννη Γκίκα, του Τίτου Γιοχάλα, του Γιάννη Λιάπη, του Τάσου Καραντή, του ιερωμένου Παύλου Αποστολόπουλου, η μαρκοχρόνια έρευνα (ανέκδοτη ως τώρα) του Λάμπρου Μπαλτσιώτη και Λεωνίδα Εμπειρίκου, αλλά και τα τοπικά περιοδικά και χειρόγραφα άγνωστων ανθρώπων στον εκδοτικό χώρο με μικρές αλλά σημαντικές τοπικές έρευνες, ήταν εκείνα τα οποία συμβουλευόμουν συνεχώς και την πρόοδο της έρευνάς μου. [...]
Θανάσης Μωραΐτης
