Αφιερώνεται στη μνήμη τριών διακεκριμένων επιστημόνων: του ακαδημαϊκού λαογράφου Κώστα Ρωμαίου, του νομικού και μουσικολόγου Αγαμέμνονα Μουρτζόπουλου και του ελβετού μουσικολόγου S. Baud-Bovy. Τους οφείλω την ευγνωμοσύνη μου. Είναι αυτοί που με ώθησαν, από τα νιάτα μου, να κάνω γνωστά θέματα μουσικολαογραφικά στον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο, μέσα από τις βιωματικές μου εμπειρίες ως λαϊκός βιολιστής.
Ο πρώτος διέκρινε τις μουσικολαογραφικές μου γνώσεις και πάντα με ρωτούσε για θέματα της δημοτικής μουσικής. Οι απαντήσεις μου τον ικανοποιούσαν σαν λαογράφο και με παρότρυνε να γράφω και να ανακοινώνω τις ιδέες μου στα τοπικά και διεθνή συνέδρια.
Ο δεύτερος σαν μουσικολόγος με γνώρισε σε ένα από τα τοπικά συνέδρια του Βόλου. Διέκρινε τις γνώσεις μου και έγραψε σε ένα από τα βιβλία μου ("Καθιστικά της Σωζόπολης χορευτικά της Θράκης" σ. 13), που ο ίδιος επιμελήθηκε: "Οι εργασίες σου, στεφανώνουν μια ολόκληρη ζωή μόχθου, αγάπης και συστηματικής σπουδής τις δημοτικής μουσικής, σε αναδείχθουνε τον πλουσιότερο σήμερα μελετητή της "από μέσα". Στις εργασίες σου, αγαπητέ και σοφέ φίλε, βρήκα σωστούς δρόμους, έλυσα απορίες και κατανόησα απλές, ... αλήθειες, σχετικά με τη δομή, τις λειτουργίες και τη ζωή αυτού που ονομάζουμε δημοτικό τραγούδι και χορό.."
Στον τρίτο, ελβετό, φιλέλληνα, μουσικολόγο S. Baud-Bovy οφείλω να δεχθώ τα όσα επαινετικά είπε, για το πρόσωπό μου, σε δυο διεθνή συνέδρια, που έτυχε να είμαστε μαζί, στο Δ' Κρητολογικό στο Ηράκλειο και Δ' του I.M.X.A στα Ιωάννινα τον Οκτώβριο του 1979. Ανάμεσα σε πολλά άλλα, είπε και τα εξής: "Ο Καβακόπουλος, κάνει ένα είδος μουσικής διαλεκτολογίας. Γνωρίζει τις μουσικές διαλέκτους όλων των περιοχών της Ελλάδας".
Γεννημένος στη Βήσσανη της Ηπείρου το 1923 ο Παντελής Καβακόπουλος κατάγεται από οικογένεια παραδοσιακών μουσικών και παίζει παραδοσιακό βιολί από την ηλικία των 10 χρόνων. Σπούδασε στην Αθήνα βιολί και θεωρητικά στο Ωδείο Αθηνών και βυζαντική μουσική. Το 1950 προσελήφθη στο μουσικό τμήμα του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας όπου εργάστηκε έως το 1981. Από το 1951 άρχισε να επισκέπτεται τις διάφορες περιοχές του Ελληνικού χώρου, ως μουσικολαογράφος ερευνητής, να συλλέγει και καταγράφει συστηματικά τοπικά τραγούδια, σκοπούς και χορούς, διαθέτοντας έτσι σήμερα ένα εξαιρετικά πλούσιο μουσικό αρχείο της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής. Έχει συγγράψει ήδη 4 βιβλία και πάνω από 40 άρθρα, έχει πραγματοποιήσει συναυλίες, δισκογραφήσεις και πολλές διαλέξεις και εκπομπές. Για το έργο του έχει απονεμηθεί το Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών το 1994 και το Βραβείο Ζάππα, από την Εταιρεία για την ενθάρρυνση των Ελληνικών Σπουδών, του Πανεπιστημίου της Σορβόννης.
Μη Διαθέσιμο
