Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι η σύγχρονη ρωσική ποίηση γράφτηκε στο μεγαλύτερο μέρος της με το αίμα των ποιητών της. Οι περισσότεροι είχαν τραγικό τέλος: Ο Πούσκιν και ο Λερμοντώφ σκοτώνονται σε μονομαχίες, ο πρώτος σε ηλικία 37 ετών, ο δεύτερος 27 ετών. Ο Μπάλμοντ κάνει απόπειρα αυτοκτονίας στα 22 του χρόνια, ο Γκόρκι αποπειράται να κάνει το ίδιο όταν ήταν 20 ετών, αλλά η απόπειρα αποτυγχάνει. Ο Μπλοκ πεθαίνει στα 41 του. Ο Γκουμιλιώφ -πρώτος σύζηγος της Αχμάτοβα- φυλακίζεται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και τουφεκίζεται. Ο Κλούεβ πεθαίνει στο τρένο πηγαίνοντας στη Σιβηρία. Ο Μάντελ-σταμ πεθαίνει στην εξορία. Η Τσβετάγιεβα αυτοκτονεί. Ο Μαγιακόφσκι φυτεύει μια σφαίρα στο κεφάλι του στα 36 του χρόνια. Στη ρώσικη ποίηση εμφανίζονται διάφορα ιδεολογικά ρεύματα: Ο ποιητικός ρεαλισμός των Πούσκιν και Λέρμοντωφ. Ο συμβολισμός των Μπάλμοντ και Μπλοκ. Ο φουτουρισμός του Μαγιακόφσκι. Ο ακμεϊσμός των Γκουμίλιωφ, Αχμάτοβα και Μάλντελσταμ. Όποιες όμως κι αν είναι οι τάσεις και τα ρεύματα, η ρωσική ποίηση ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα, καταλύει τα σύνορα, γιατί στο βάθος της, όπως ακριβώς και η ρωσική λογοτεχνία, είναι οικουμενική.
