ΜΕΓΑ ΤΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΚΡΑΤΟΣ
Μας άφησαν στη θάλασσα
Με κουβαδάκια πλαστικά
Να χτίζουμε στην άμμο
Μάθημα πρώτο της ζωής
Που αλμυρά το πλήρωσα
Κι ο ήλιος που ήταν αδερφός
Με έκαψε ολόκληρο
Τις στάχτες μου στο πέλαγος σκορπώντας
Πρίμα να πάω στα κομμάτια
Μα όσο έχει άμμο η κλεψύδρα μου
Θ’ αφήσω τούτη την ακτή
Να ανοιχτώ χεριά χεριά
Με κύματα κι ανέμους να τα βάλω
Έστω κι αν πάω αύτανδρος
Μα άνανδρος μη ζήσω
Αντί σωσίβιο να ψάχνω να πιαστώ
Σε μια σταλιά στεριάς προτού πνιγώ
Χίλιες φορές μια τρύπα στο νερό
Να κάνω
