[...] Ήταν χαρακτηριστικό του Μητροπολίτη Αντώνιου ότι δεν έγραφε ποτέ τίποτα. Όταν μίλαγε, απευθύνονταν στο κοινό του λες και ήταν γι' αυτόν το κάθε άτομο μοναδικό και πάρα πολύ αγαπητό και όχι σαν να αντιμετώπιζε ένα ανώνυμο πλήθος. Ήδη από τη δεκαετία του '60, τα κηρύγματα και οι ομιλίες του συχνά μαγνητοφωνούνταν και στη συνέχεια εκδίδονταν. Εκδόθηκαν αρκετά βιβλία του, που ακόμα ανατυπώνονται, αφού διαθέτουν διαχρονική αξία. Μεταφράστηκαν και κυκλοφόρησαν σε πολλές γλώσσες, ακόμα και στην προ του 1988 Ρωσία, δηλαδή πριν από την ελεύθερη και επίσημη έκδοσή τους.
Ο Μητροπολίτης Αντώνιος έπαιξε σίγουρα μεγάλο ρόλο στην πνευματική αναγέννηση της Ρωσίας κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Τα κηρύγματά του επικεντρώνονται στον Χριστό, στο Ευαγγέλιό Του και στην αγάπη Του για τον άνθρωπο. Η δική του πνευματική εμπειρία αποτελεί ένα δώρο για όλους - ένα δώρο που ο Μητροπολίτης Αντώνιος ποτέ δεν δίστασε να μοιραστεί με όλους όσοι τον γνώρισαν. Έπαιρνε τον καθένα και τον καθιστούσε ελεύθερο και υπεύθυνο κοινωνό σε μια πολύ προσωπική σχέση με τον Θεό, την ένσαρκη Αγάπη!
Ο Μητροπολίτης Αντώνιος συχνά τόνιζε ότι δεν είναι θεολόγος και πως ποτέ δεν είχε πάει σε θεολογικό σχολείο. Ολόκληρη ωστόσο η ύπαρξη και τα κηρύγματά του επαληθεύουν τη ρήση των πρώτων πατέρων της Εκκλησίας: θεολόγος είναι ό άνθρωπος της αγνής προσευχής, ο άνθρωπος που γνωρίζει τον Ίδιο τον Θεό!
(απόσπασμα από το "Μικρό Συναξάρι")
Ο Μητροπολίτης Αντώνιος του Σουρόζ, κατά κόσμον Αντρέι Μπορίσοβιτς Μπλουμ, γεννήθηκε στη Λωζάννη το 1914 από οικογένεια διπλωματών και στρατιωτικών. Έζησε για κάποιο διάστημα της παιδικής του ηλικίας στην Περσία και κατόπιν (μετά τη ρωσική επανάσταση του 1917) στη Γαλλία.
Σπούδασε ιατρική, ειδικεύτηκε στη χειρουργική και εκπόνησε διδακτορική διατριβή στην ογκολογία. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου υπηρέτησε στο γαλλικό στρατό και στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της γαλλικής αντίστασης, πρόσφερε τις υπηρεσίες του ως χειρουργός.
Το 1943 εκάρη μοναχός. Το 1948 μετεγκαταστάθηκε στο Λονδίνο στην Αδελφότητα του Αγίου Σεργίου. Το 1956 διορίστηκε εφημέριος της ρωσικής ενορίας του Λονδίνου και το 1957 χειροτονήθηκε Επίσκοπος. Πέντε χρόνια αργότερα διορίστηκε από το Πατριαρχείο Μόσχας Αρχιεπίσκοπος και Έξαρχος Δυτικής Ευρώπης, ενώ το 1966 ο θρόνος του ανυψώθηκε σε Μητροπολιτικός. Πέθανε το 2003 σε ηλικία 89 ετών.
Η δράση του, τα βιβλία του, τα κηρύγματά του και η εμβέλεια της προσωπικής του ακτινοβολίας τον έχουν κατατάξει ως μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της Ορθοδοξίας του 20ού αιώνα στον Ευρωπαϊκό χώρο.
