Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, στο Άσυλο του Παιδιού, στη συμβολή Εγνατίας και Εθνικής Αμύνης, απέναντι απ' το "Σιντριβάνι", στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Η μάνα μου ήρθε εκεί απ’ το χωριό, ολόκληρο ταξίδι τότε, παρόλο που στα χωριά του κάμπου μας οι γυναίκες γεννούσαν ακόμα στο σπίτι. Ο πατέρας μου περίμενε το ευτυχές γεγονός σ’ ένα παγκάκι απέναντι και κάποια στιγμή έφτασαν εκεί και ο παππούς Βαγγέλης κι η γιαγιά Δήμητρα για συμπαράσταση. Ο παππούς Αναστάσης δεν φάνηκε ούτε κι η γιαγιά Μαρία, βέβαια, η μητριά του πατέρα μου. Επειδή η ώρα είχε φτάσει, αλλά η γέννα καθυστερούσε, η μαμή την επίσπευσε, ανεβαίνοντας στην κοιλιά της μάνας μου. Το μήνυμα της γέννας δόθηκε απ' το παράθυρο.
Η γιαγιά Μαρία είχε παραγγείλει να μην γυρίσουμε στο χωριό με κούρσα, να πάρουμε το λεωφορείο του ΚΤΕΛ, για να μην ξοδευτεί, καθώς έμεναν ακόμη όλοι μαζί στο πατρικό. Ο πατέρας μου δεν της έκανε τη χάρη. Ύστερα από λίγους μήνες θα ερχόμασταν στην πόλη.
Ο Τάσσος Αγγελίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1958. Είναι απόφοιτος του Αμερικανικού Κολλεγίου Ανατόλια, τάξη του ‘76. Σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός στο Πολυτεχνείο του ΑΠΘ. Από τον Μάιο του 1992 εργάζεται ως μεταφραστής στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο Λουξεμβούργο.
Ποιήματά του δημοσιεύτηκαν παλιότερα στα περιοδικά "ΜΟΡΜΩ" και "ΤΡΑΜ".
Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού "Φαινόμενο του Λουξεμβούργου", στο οποίο και έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς άρθρα, διηγήματα και ποιήματά του.
