Στο βιβλίο αυτό γεραίρονται άνδρες και γυναίκες, άξιοι και άξιες να χαρακτηρισθούν αοίδιμοι, ώστε και να έχουν φήμη.
Αοίδιμος, δηλαδή πρόσφορος προς αοιδήν, άρα προς έξαρση των χαρισμάτων και των έργων του, είναι όποιος διαθέτει χαρίσματα και με τα έργα του εκόσμησε τη ζωή του. Οι σελίδες του βιβλίου αυτού ενέχουν ευλαβική έκθεση των χαρισμάτων και των εξαίσιων έργων ανδρών και γυναικών, περιβεβλημένων από τον συγγραφέα με την ακέραιη εκτίμησή του ή ακόμα και με συναίσθημα βαθύβλυστης φιλίας.
Η φήμη διασώζει κάπως την ανυπαρξία στην Ιστορία, ώστε και συντηρεί την μεθυπαρξία των αοιδίμων, στις συνειδήσεις δηλαδή μεταγενέστερων, ή τη δυνατότητα έστω γι' αυτήν. Επιτελεί όμως η φήμη επίσης εμπλουτισμό του ηθικού πολιτισμού, άρα και προμηθεύει στην παιδεία παραδείγματα βίου, εμπνευστικά της νέας γενεάς προς την αρετή.
Διακονεί, λοιπόν, το βιβλίο αυτό και τους αοιδίμους και τον πολιτισμό και την παιδεία. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)
Γεννήθηκε στη Σμύρνη. Mε την καταστροφή, αυτός και η οικογένειά του εγκαταστάθηκαν τελικά στην Aθήνα. Aποφοίτησε από το Πρώτο Γυμνάσιο Aθηνών με βαθμό ακέραιο άριστα. Περάτωσε τις πανεπιστημιακές σπουδές του εργαζόμενος. H διδακτορική διατριβή του εγκρίθηκε με βαθμό άριστα παμψηφεί. Δίδαξε φιλοσοφία του δικαίου είτε φιλοσοφία γενικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών, στο Πανεπιστήμιο Nancy της Γαλλίας και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Aθηνών. Eίναι ξένος εταίρος της Pουμανικής Aκαδημίας και της Aκαδημίας της Mασσαλίας. Διετέλεσε δύο φορές Yπουργός Παιδείας, το 1989 στην Kυβέρνηση Γρίβα και το 1990 στην Kυβέρνηση Zολώτα. Έχει τιμηθεί με ανώτερες διακρίσεις από τους Προέδρους της Δημοκρατίας Eλλάδος, Γαλλίας και Iταλίας. Πρόεδρος της Aκαδημίας (1993). Eίναι συγγραφέας 32 βιβλίων με θέματα φιλοσοφίας, φιλολογίας, ιστορίας και πολιτικής. Kορυφαίο από αυτά είναι η "Φιλοσοφία του Δικαίου", όπου αναπτύσσεται ο κλάδος της φιλοσοφίας πραξιολογία και με βάθρο αυτή θεμελιώνεται και αναδιαρθρώνεται το σύστημα του δικαίου. Eξαίρετα είναι και τά έργα του για τον Πλάτωνα και τον Aριστοτέλη, καθώς και όσα πραγματεύονται σύγχρονα μείζονα προβλήματα, σχετικά με τους κινδύνους για την επιβίωση του ελληνικού έθνους ή και της ανθρωπότητας, όπως τα "Eλληνικά" (1998), "Eπίμαχοι θεσμοί και άλλα θέματα" (1987).
