Περί των εν κεφαλή τρωμάτων: Το κρανίο και τα κρανιακά τραύματα. Η αντιμετώπισή τους.
Κατ' ιητρείον: Οι τρόποι με τους οποίους ο γιατρός μπορεί να διαγνώσει την πάθηση του ασθενούς που εξετάζει.
Περί αγμών: Σχετικά με τα κατάγματα και τα εξαρθρήματα. Περιγραφή, συμπτώματα, θεραπεία.
Περί ελκών: Οδηγίες για τη θεραπεία των τραυμάτων.
Περί αιμορροΐδων: Δημιουργία των αιμορροΐδων και θεραπεία τους με καυτηρίαση, εκτομή ή φάρμακα.
Περί συρίγγων: Τα συρίγγια της έδρας και η θεραπεία τους.
Για τη ζωή του Ιπποκράτη που γεννήθηκε στην Κω, υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες. Ο πατέρας του ήταν γιατρός και ο Ιπποκράτης αναφέρεται από τον Πλάτωνα επίσης ως γιατρός διάσημος. Κατά την εξάσκηση του επαγγέλματός του βρέθηκε στην Αθήνα, στη Θάσο και στη μακεδονική βασιλική Αυλή. Αν και καμία από τις 60 σωζόμενες μελέτες των ιατρικών σχολών της Κω και της Κνίδου δεν φαίνεται με βεβαιότητα να έχει γραφτεί από αυτόν, ο Ιπποκράτης θεωρείται ο ιδρυτής της ιατρικής ως εμπειρικής επιστήμης που στηρίζεται σε αμερόληπτη παρατήρηση και περιγραφή των συμπτωμάτων των ασθενειών και σε μία κριτική διαγνωστική, χωρίς δεισιδαιμονίες.
Η ιστορική σημασία της ιπποκρατικής ιατρικής για την εποχή μας σχετίζεται ελάχιστα με συγκεκριμένες θεραπευτικές πρακτικές, αλλά πολύ περισσότερο, αφενός με τη συνειδητή απομάκρυνση από θεϊκές και μαγικές αντιλήψεις για την ασθένεια και την ίαση και αφετέρου με την τοποθέτηση της ιατρικής δραστηριότητας κάτω από μία ηθική επιταγή υπευθυνότητας. Ο "όρκος του Ιπποκράτη", με τον οποίο καθομολογείται η εξάσκηση του ιατρικού επαγγέλματος πάνω σε ηθική βάση, φαίνεται να έχει μεταγενέστερη προέλευση και να μην προέρχεται από τον ίδιο.
