Το σπουδαιότερο φιλολογικό-κριτικό έργο του Διονυσίου. Υφολογική πραγματεία που εξετάζει το συνταίριασμα των λέξεων στον λόγο, τη σύνθεση, που θεωρεί ως σημαντικότερο όρο της συγγραφής ενός έργου.
Ρήτορας, ιστορικός και κριτικός του 1ου αι. π.Χ. Γεννήθηκε στην Αλικαρανασσό της Καρίας (τμήμα της σημερινής Μ. Ασίας απέναντι από τα Δωδεκάνησα). Μετά τις σπουδές του στη πατρίδα του, πήγε στη Ρώμη όπου έζησε 22 χρόνια. Εκεί έμαθε την λατινική γλώσσα και μελέτησε τη λατινική φιλολογία. Έγραψε τη "Ρωμαϊκή αρχαιολογία", που αποτελεί ιστορία της Ρώμης από τους αρχαιοτάτους χρόνους μέχρι τον Α΄ Καρχηδονιακό πόλεμο (264 π.Χ). Αποτελείται από 20 τόμους και σώζεται μόνο ένα τμήμα του. Έγραψε επίσης κριτική των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων (Δημοσθένη, Πλάτωνα, Θουκυδίδη κ.ά.) στο έργο του "Τέχνη Ρητορική".
