[...] Το έβδομο βιβλίο αρχίζει με αναφορά στον τρόπο με τον οποίο άσκησε την εξουσία ο Μαξιμίνος, ένας άνθρωπος ταπεινής καταγωγής που κατάφερε να φτάσει στον θρόνο της Ρώμης, όπου πολιτεύθηκε με σκληρότητα και αυθαιρεσία. Γίνεται λόγος για το πώς αντιμετώπισε τη συνωμοσία του Μάγνου και στη συνέχεια για την εκστρατεία στους Γερμανούς, για την αντιμετώπιση των επιδρομών στον Δούναβη. Τότε συνάντησε την αντίδραση της συγκλήτου και του λαού, την οποία κατέστειλε βίαια - όπως βίαιος και αυταρχικός ήταν στο σύνολο της πολιτικής του. Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στην εξέγερση της Λιβύης, όπου θα έρθει στο προσκήνιο ο Γορδιανός, που αργότερα θα ανέβει, μαζί με τον γιο του, για πολύ μικρό διάστημα στον θρόνο της Ρώμης. Καταγράφονται επίσης τα σχετικά με τον θάνατο των δύο Γορδιανών. Η ανώμαλη εξέλιξη της πολιτικής κατάστασης στην πόλη θα οδηγήσει σε εκτεταμένες εμφύλιες συγκρούσεις που θα κορυφωθούν με τον εμπρησμό που κατέστρεψε μεγάλο μέρος της.
Το Όγδοο και τελευταίο Βιβλίο της Ιστορίας του Ηρωδιανού βρίσκει τον Μαξιμίνο στην ιταλική μεθόριο. Επιστρέφει από την Παννονία και επιδιώκει να επανακτήσει την Ιταλία. Εκτενής και ιδιαίτερα ζωηρή είναι η περιγραφή των σχετικών με την πολιορκία της Ακυληίας γεγονότων, με στοιχεία από την ιστορία της πόλης, περιγραφή του ρολού της στη σύγχρονη των γεγονότων εποχή, αναφορές στη μορφολογία της περιοχής και, τέλος, διήγηση των μαχών που απέβησαν ατελέσφορες για τον Μαξιμίνο - αντίθετα, κατέληξαν στη δολοφονία του από τους στρατιώτες (238). Οι Ρωμαίοι πανηγύρισαν έξαλλα την απαλλαγή τους από την τυραννία. Ισχυρός άνδρας πια ο Μάξιμος, δίνει εγγυήσεις για λήθη του παρελθόντος και για νέα περίοδο ευνομίας και ευημερίας, υπό τη διοίκηση τη δική του και του συναυτοκράτορά του Βαλβίνου. Δεν απέφυγαν όμως και αυτοί τη μοίρα του προκατόχου τους. Οι στρατιώτες, αρνούμενοι να υπηρετήσουν αυτοκράτορες της επιλογής της συγκλήτου και φοβούμενοι για τα προνόμιά τους, τους σκότωσαν και ανέβασαν στον θρόνο της Ρώμης τον δεκατριάχρονο Γορδιανό Γ΄.
[...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
Ο Ηρωδιανός ήταν ιστορικός συγγραφέας του 2ου/3ου μ.Χ. αι. Γεννήθηκε περί το 178, πιθανότατα στην Αντιόχεια, και πέθανε μάλλον μετά το 240. Όπως φαίνεται, υπηρέτησε ως αυτοκρατορικός υπάλληλος, και κατά τα διαστήματα 188-193 και 238 προκύπτει ότι βρισκόταν στη Ρώμη.
Το έργο που συνέγραψε, και το οποίο σώζεται ακέραιο, επιγράφεται "Της μετά Μάρκον βασιλείας, ιστορία". Όπως δηλώνεται και από τον τίτλο, αντικείμενο της Ιστορίας του είναι τα γεγονότα των μετά τον θάνατο του Μάρκου Αυρηλίου ετών, σε μιαν αφήγηση που καλύπτει έξι δεκαετίες, για την ακρίβεια 58 χρόνια, από το 180 μ.Χ., οπότε πέθανε ο φιλόσοφος αυτοκράτορας, μέχρι το 238, έτος κατά το οποίο στον θρόνο ανέβηκε ο Γορδιανός Γ΄.
Η Ιστορία του Ηρωδιανού είναι στην πραγματικότητα η μία από τις δύο μόνο σύγχρονες των ετών αυτών πηγές που διαθέτουμε (η άλλη είναι το έργο του Δίωνα Κάσσιου Κοκκηιανού), κάτι που από μόνο του αποτελεί τεκμήριο της σπουδαιότητάς της.
