[...] Έργα του Αλκιδάμαντα ακέραια σώθηκαν δύο: ένας εριστικός λόγος που επιγραφόταν "Περί των τους γραπτούς λόγους γραφόντων ή περί σοφιστών" και "Ο Οδυσσεύς κατά Παλαμήδους προδοσίας" (η γνησιότητα του οποίου αμφισβητείται έντονα). Ο πρώτος είναι επίθεση εναντίον εκείνων που "επεξεργάζονται γραπτώς τους λόγους τους" - και ο κυριότερος μέσα σ' αυτούς είναι ο Ισοκράτης-, ενώ στον δεύτερο λόγο εμφανίζεται να μιλάει ο Οδυσσέας κατηγορώντας ενώπιον άλλων Ελλήνων τον Παλαμήδη και να ζητάει την καταδίκη του για την υποτιθέμενη προδοσία του και τη συνεννόησή του με τους Τρώες.
Από άλλα έργα του Αλκιδάμαντα σώθηκαν αποσπάσματα ή και μόνο τίτλοι. [...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
[...] Τα "Ρητορικά ανώνυμα" είναι κείμενα των μεταγενέστερων χρόνων, είτε επιτομές σπουδαστικών εγχειριδίων και συνόψεις διδακτικών μεθόδων είτε ασκήσεις λόγου και ύφους κατά τους τρόπους της ελληνικής ρητορικής παράδοσης.
Το περιεχόμενό τους διαφωτίζει σχετικά με το θεωρητικό υπόβαθρο των ρητορικών διδασκαλιών, την ορολογία και τις κατασκευές των ρητόρων στο συμβουλευτικό, στο δικανικό και στο πανηγυρικό είδος, με τη χρήση συχνά παραδειγμάτων από γνωστά ή μη σωζόμενα κείμενα της αρχαίας γραμματείας και με υποδείξεις για τον σωστό τρόπο δόμησης των συγκεκριμένων ιδεών.
Ο Αλκιδάμας ο Ελαΐτης (από την Ελαία της Αιολίδας, στη Μικρά Ασία), σοφιστής και ρητοροδιδάσκαλος, έζησε τον 4ο π.Χ. αιώνα. Ήταν γιος του Διοκλή, συγγραφέα μουσικών έργων. Μαθήτευσε στον ρήτορα Γοργία τον Λεοντίνο, και ήταν αυτός που συνέχισε τις θεωρίες του δασκάλου του για τη ρητορική.
Ως βασικό σκοπό της διδασκαλίας του έθεσε να κάνει τους μαθητές του ικανούς να μιλούν αυτοσχέδια και εκ του προχείρου.
