Ανάμεσα σε δύο κόσμους βρίσκονται μετέωροι οι ήρωες του Γιώργου Μανιώτη στα "Ταχυδράματα". Αυτές οι "μικρές σκηνές της καθημερινής ζωής", όπως ο ίδιος ο συγγραφέας τις χαρακτηρίζει στον υπότιτλο, φέρνουν στο φως την διλημματική κατάσταση στην οποία παραπέμπει ο δεύτερος τίτλος του έργου: Out ή in. Οι ήρωες του Μανιώτη βρίσκονται συνεχώς στο "ανάμεσα". Ανάμεσα στο σύνολο των τύπων μιας ορισμένης ιερουργίας (της ζωής) και του ενστίτκτου. Ανάμεσα στους τόπους καταγωγής τους και τη φανταχτερή πρωτεύουσα που τους συγκέντρωσε. Ανάμεσα στις ανάγκες τους και τις απαιτήσεις του lifestyle. Ανάμεσα στη σεξουαλικότητά τους και τις κοινωνικές προκαταλήψεις. Ανάμεσα στις αμείλικτες υποχρεώσεις και τη ζωή που τους προσπερνάει. Φέροντες την ανάμνηση ενός άλλο τύπου ζωής πασχίζουν να προσαρμόσουν τις επιθυμίες, τις κλήσεις και τα αισθήματά τους στα κελεύσματα μιας εποχής που δεν μπορούν να αποκωδικοποιήσουν, που δεν μπορούν να προλάβουν. Προσπαθώντας να βρουν τη θέση τους σε μια κοινωνική δομή που διαρκώς μεταβάλλεται και να ανταποκριθούν στις συνεχείς καταναλωτικές ανάγκες που προκύπτουν, βρίσκονται σε μια ακούσια απομόνωση.
Τα "Ταχυδράματα" είναι μια σειρά από αυτόνομες αυθεντικές αλλά όχι ηθογραφικές εικόνες ζωής, που διαδέχονται η μία την άλλη. Είναι ένα άναρχο προκλητικό για κάθε δημιουργό υλικό. Σκηνές και διάλογοι που επανέρχονται θυμίζοντας μια μουσική παρτιτούρα όπου τα διάφορα μοτίβα επαναλαμβάνονται για να συνεπάρουν τον θεατή, να τον βοηθήσουν να κατανοήσει, να τραβήξουν την προσοχή του εκεί που ο συγγραφέας θέλει. Είναι μια ανθολογία προσώπων· προσώπων που προσπαθούν να βρουν τις ισορροπίες τους στον κόσμο που κατοικούν. Άνθρωποι που μεγάλωσαν με την καθημερινή αγωνία της εξασφάλισης του επιούσιου και γαλουχήθηκαν με το όνειρο να ξεφύγουν από τη μιζέρια, να διεκδικήσουν ένα μέλλον καλύτερο και να ζήσουν μέσα σε μια υλική ευμάρεια ακόμα κι αν χρειαστεί να πουλήσουν γι' αυτό τον ίδιο τους τον εαυτό.
[...] Ειρήνη Μ. Μουντράκη
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1951. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έχει γράψει, εκτός από πεζά λογοτεχνικά έργα, και πολλά θεατρικά, τα οποία έχουν παρουσιαστεί επανειλημμένως σε σκηνές της Αθήνας. Γνωστά θεατρικά έργα του είναι: "Το ματς", "Κοινή λογική", "Παθήματα", "Ο λάκκος της αμαρτίας", "Οι σύζυγοι", "Χορεύει η Κρυστάλλω μάμπο", "Καθιστική ζωή", "Διακοπές στην Ουρανούπολη", "Τάξις και αταξία", κ.ά. Γνωστά πεζογραφήματά του είναι: "Ο άγνωστος στρατιώτης" (νουβέλα μυστηρίου), "Τα μαύρα παραμύθια" (Β΄ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος, 1998), "Η φοβερά προστασία" (μυθιστόρημα), "Ορίστε τα ρόδα, μαμά" (διηγήματα), "Το ρεπερτόριο του χειμώνα", "Το ρεπερτόριο της άνοιξης" (θρίλερ), "Το πονηρό μονοπάτι" (μυθιστόρημα), "Η αδρεναλίνη πάντοτε ψηλά" (μυθιστόρημα), "Τα Σαντέ της Σαπφώς" (διηγήματα), "Το γκαζόν του μπαμπά" (μυθιστόρημα), "Αγελάδα με φτερά" (μυθιστόρημα), "Σαράντα κύματα" (μυθιστόρημα). Ασχολείται επίσης με τη σκηνοθεσία.
