Απελευθέρωση


Συγγραφέας : Schnitzler, Arthur
Μεταφραστής : Ρούσσου, Μαρία
Υπεύθυνος Σειράς : Μαραγκόπουλος, Άρης
Εκδότης : Τόπος
Έτος έκδοσης : 2010
ISBN : 978-960-6863-46-2
Σελίδες : 352
Σχήμα : 24x15
Κατηγορίες : Αυστριακή πεζογραφία - Μυθιστόρημα
Σειρά : Οι Κλασικοί

24.24 € 16.73 €




Ο βαρόνος Γκέοργκ φον Βέργκεντιν, ταλαντούχος μουσικός και λάτρης της καλής ζωής, δημιουργεί ερωτική σχέση με τη δασκάλα μουσικής Άννα Ρόζνερ. Όταν ο Γκέοργκ μαθαίνει ότι η Άννα είναι έγκυος έρχεται αντιμέτωπος με ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία πλευρά έχει υψηλή αίσθηση της ευθύνης του απέναντι στην Άννα και το παιδί, από την άλλη όμως αισθάνεται ότι δεν είναι πρόθυμος να θυσιάσει την ελευθερία του. Η συναισθηματική του αστάθεια είναι έκδηλη στην Άννα, η οποία αρχίζει να βιώνει με αμφιβολία τη σχέση τους. Ειδικά μετά τη δυσάρεστη έκβαση της εγκυμοσύνης της -το παιδί πεθαίνει στη γέννα-, εκείνη αρχίζει να απομακρύνεται. Ο Γκέοργκ θα φύγει για τη Γερμανία για να εργαστεί εκεί ως διευθυντής ορχήστρας και η Άννα αναβάλλει συνεχώς το ταξίδι της κοντά του, αφήνοντας τη σχέση τους να σβήσει μέσα στις σελίδες μιας σποραδικής και χλιαρής αλληλογραφίας. Το μυθιστόρημα αυτό (1908) είναι το πρώτο του Άρτουρ Σνίτσλερ. Η κεντρική ιστορία, που ξετυλίγεται στην κοσμική Βιέννη των αρχών του 20ού αιώνα, έχει την πιθανή της έμπνευση στην ερωτική σχέση του συγγραφέα με την τραγουδίστρια Marie Reinhard. Την περίοδο εκείνη, πριν από τους δύο παγκόσμιους πολέμους, στη Βιένη ανθεί η πιο πολυπληθής κοινότητα Εβραίων μεγαλοαστών και διανοούμενων, στα σαλόνια των οποίων συγκεντρώνονταν αριστοκράτες, μεγαλοαστοί, καλλιτέχνες και μουσικοί της εποχής. Εκκολαπτήρια ιδεών, πολιτικών ζυμώσεων και αντιπαραθέσεων γύρω από τον σοσιαλισμό, τον σιωνισμό, το εβραϊκό ζήτημα, αλλά και την ευθύνη ή το βάρος της εβραϊκής ταυτότητας για τα μέλη της, αποκαλύπτουν έναν βαθύτερο αντισημιτισμό στις ρίζες μιας κατ’ επίφαση πολιτισμένης κοινωνίας.

Ο Άρτουρ Σνίτσλερ (1862-1931), γεννήθηκε και πέθανε στη Βιέννη. Γιος διάσημου εβραίου γιατρού, σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο της Βιέννης, και άσκησε το λειτούργημά του με μισή καρδιά ως το 1893, έτος θανάτου του πατέρα του, οπότε αισθάνθηκε ελεύθερος να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία. Είχε αρχίσει να γράφει από αρκετά νωρίς και στα εικοσιπέντε του δημοσίευσε για πρώτη φορά ποιήματα στο "An der schonen blauen Donau", το λογοτεχνικό ένθετο του περιοδικού "Neue Freie Presse". Έγινε γνωστός με τον "Ανατόλ" (1893), μια σειρά από επτά μονόπρακτα. Ακολούθησαν οι "Έρωτες" (1895) καθώς και το περίφημο "Γαϊτανάκι του έρωτα" (1900), το οποίο μεταφέρθηκε δύο φορές στον κινηματογράφο. Το 1901 τον διέγραψαν από τον κατάλογο των εφέδρων αξιωματικών εξαιτίας της νουβέλας του "Leutnant Gustl" ("Ο ανθυπολοχαγός Γκουστλ") που θεωρήθηκε ότι έθιγε την τιμή του στρατού. Παντρεύτηκε το 1903 και χώρισε το 1921. Το 1928 αυτοκτόνησε η κόρη του. Ο Σνίτσλερ έγραψε πολλά θεατρικά έργα, που παίζονταν συνήθως με επιτυχία στις σκηνές της Βιέννης και του Βερολίνου. Ασχολήθηκε όμως και με την πεζογραφία, γράφοντας διηγήματα και νουβέλες, που θεωρούνται ακόμα καλύτερες από το δραματικό του έργο: "Ο ανθυπολοχαγός Γκουστλ", 1900, "Ο νόστος του Καζανόβα", 1918, "Η δεσποινίς Έλζε", 1924, "Ονειρεμένη ιστορία", 1926, καθώς και δύο μυθιστορήματα, "Ο δρόμος προς την ελευθερία", 1908, και "Τερέζα", 1928. Πραγματευόμενος τις θεμελιώδεις αλήθειες της ζωής, ο Σνίτσλερ εξέφρασε με χαρακτηριστικό τρόπο το πνεύμα της εποχής του, της Βιέννης του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα. Κατέκτησε μεγάλη αναγνώριση, και μεταξύ των θαυμαστών του συγκαταλεγόταν ο Σίγκμουντ Φρόιντ, ο οποίος, αναφερόμενος στην ιδιαίτερη σημασία του υποσυνείδητου στον Σνίτσλερ, αναγνώρισε ότι τα όσα είχε φέρει ο ίδιος στο φως με κοπιώδη αναλυτική εργασία, ο συγγραφέας τα είχε ανακαλύψει αυτοενδοσκοπούμενος. Οι αντίπαλοί του ωστόσο κατέκριναν τον Σνίτσλερ με δριμύτητα, ακόμη και ως πορνογράφο. Όταν κάποτε του παρατήρησαν ότι ασχολείται διαρκώς με τα ίδια θέματα, ο Σνίτσλερ απάντησε: "Γράφω για τον έρωτα και τον θάνατο. Υπάρχουν μήπως άλλα θέματα;"






e-mail Facebook Twitter