Δέκα σκηνές ζωής. Δέκα ιστορίες, με έναν κοινό παρονομαστή: την ακόρεστη ανάγκη των ανθρώπων ν’ αγαπηθούν.
Άνθρωποι καθημερινοί. Που ζουν, φοβούνται, θυμούνται, ελπίζουν. Που κάποτε τόλμησαν να αφεθούν, να αγαπήσουν, να πονέσουν. Ο καθένας τους έχει ήδη επιλέξει πώς θα συνεχίσει τη ζωή του, από το σημείο που τελειώνει η εξιστόρηση της κάθε σκηνής.
Αν τους γνωρίζω; Δεν μπορώ να το πω με βεβαιότητα. Ούτε και να το αποκαλύψω.
Ίσως γιατί, κατά βάθος, είναι όλοι μας. Πόσες φορές δεν σταθήκαμε κι εμείς πρωταγωνιστές, κομπάρσοι, σκηνοθέτες ή απλοί θεατές στις σκηνές της δικής μας ζωής;
Ταξιθέτες σε αυτή την αλλιώτικη παράσταση είναι δέκα μοναδικά ερωτήματα, που περιμένουν τις δικές σου απαντήσεις στο τέλος του βιβλίου.
Θα τολμήσεις να τις συναντήσεις;
Σε προσκαλώ να γράψεις με τις λέξεις που αγαπάς.
Σε προκαλώ, όμως, να γράψεις και με όσες φοβάσαι.
Ξέρεις… αυτές που έχεις καταχωνιάσει κάπου γιατί πονάνε.
Ο έρωτας, γοητευτικός και απατηλός, στήνει κάθε φορά τη δική του παράσταση.
Κι εμείς; Πάντα με εισιτήριο στο χέρι.
Πλατεία, εξώστης, θεωρείο ή σκηνή;
Θα επιλέξουμε να αποκλείσουμε από τη ζωή μας τον έρωτα και την αγάπη λόγω ανασφάλειας ή θ’ ανέβουμε θαρραλέα στη σκηνή κι ας χάνουμε ενίοτε τα λόγια μας;
Παίρνουμε και διαλέγουμε. Μπαίνουμε στην παράσταση που ανεβάζει ο έρωτας… με δική μας πάντοτε ευθύνη.
«Άραγε πού συχνάζουν οι αγάπες που δεν πρόλαβαν το δικό τους δρομολόγιο; Θέλω να τις ρωτήσω αν έμαθαν από τα λάθη τους κι αν προσμένουν ένα επόμενο…»
