Ξεκινώντας αυτό το βιβλίο μου, είμαι βέβαιος ότι θα συναντήσω πολλή και μεγάλη δυσκολία γιατί πρώτον δεν βλέπω ή καλύτερα μετά βίας βλέπω να χαράζω γράμματα και λέξεις όμως συν Θεώ θα το αποφασίσω. Είμαι ένας απλός άνθρωπος που στεναχωρείται περισσότερο όταν χάσει ένα δεντράκι παρά ένα σπίτι. Αυτός ακριβώς είναι ο τύπος μου. Τώρα ξεκινάω αυτό το βιβλίο για μένα που το γράφω να με ξαναδώ και για σένα αναγνώστη, αν υπάρξεις, να το διαβάσεις. Κατάγομαι από μια οικογένεια γιομάτη με αρχές. Θρησκευτικές, πατριωτικές, κομμουνιστικές και αντικομμουνιστικές. Ποτέ δεν έβαλα στον εαυτό μου φανατισμό σε μιας από αυτές τις αρχές. Μόνο μια χρονική στιγμή, μια πολλή δύσκολη στιγμή, στάθηκα δίπλα στο Κ.Κ.Ε. και στον αγώνα του μ' όλη την ανεπιφύλακτη διάθεσή μου. Ήταν ο καιρός που είχαν εισβάλλει ξένοι στρατοί στη Χώρα και το Κ.Κ.Ε., το 1941 - 1944, καθοδηγούσε φανατικά, έναν αγώνα για την πατρίδα και το λαό.
Ο Κωστής Ζαχαριάς η Κωνσταντίνος - Ντίνος Ζαχαράκης γεννήθηκε το 1921 στην Αθήνα. Προσπάθησε να γίνει αεροπόρος αλλά στις εισαγωγικές εξετάσεις της Σχολής Ικάρων τον έκοψαν για "κοινωνικά φρονήματα" επειδή δε γράφτηκε στη νεολαία Μεταξά. Είχε τόσο μεγάλα όνειρα και σχέδια που η, αποδεδειγμένα, άδικη βαθμολογία, του στοίχισε τόσο πολύ που του άλλαξε άρδην την υπόλοιπη ζωή του, τόσο από πλευράς επιδιώξεων όσο και από πλευράς προσφοράς. Παρ' όλα αυτά, στον πόλεμο του 1940 κατετάγη εθελοντής και πολέμησε με το 34ο Σύνταγμα Πεζικού, στην πρώτη (γραμμή επαφής με τον εχθρό). Έχει δύο προαγωγές σε λοχία και επιλοχία και στις τελευταίες σκληρές μάχες (15 - 21 Απριλίου 1941) προτάθηκε από το Διοικητή του, συνταγματάρχη Τσιγκούνη Αλέξανδρο, για το βαθμό του ανθυπολοχαγού και όταν έγινε πληρωμή των αξιωματικών του Συντάγματος, έλαβε μισθό ανθυπολοχαγού. Παρά την ολόπλευρη αντίσταση του Έθνους του 1940-1941 η χώρα μας κατελήφθη από Βουλγάρους, Ιταλούς και Γερμανούς. Η συμπεριφορά των κατακτητών ήταν τόσο άδικη και σκληρή που προκάλεσε δεύτερο εθνικό συναγερμό και ο Κ. Ζαχαριάς άφησε την Τράπεζα που ήταν διορισμένος (Αγροτική, υποκατάστημα Λιβαδειάς) και τη Σχολή του, Ανωτάτη Εμπορική, που τελείωσε αργότερα, και πήγε με τους μαχητές του ΕΛΑΣ. Εκεί ανέφερε απλά ότι επειδή είναι νέος έχει υποχρέωση να πολεμήσει τους Γερμανούς κατακτητές και τους άλλους συνεργάτες τους. Δεν ανέφερε ούτε για τον Μεταξά, ούτε για την Αλβανία, μη επιδιώκοντας πόστο. Μαχητής του ΕΛΑΣ, Ανθυπολοχαγός της Σχολής των Αξιωματικών, δεύτερης και τέταρτης σειράς. Στο στρατιωτικό (αντάρτικο) απολυτήριο που πήρε μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας (12-2-1945), στο πίσω μέρος της τελευταίας σελίδας ήταν γραμμένη από τη Διοίκησή του η λέξη: "Πρωτόβουλος" τρεις φορές.
