Το 1991, άρχισα να γράφω, όπως μου έρχονταν. Πότε στα ουράνια, πότε στα τάρταρα. Πότε ευτυχία κι επιτυχίες. Πότε καταστροφές και δάκρυα.
(...) Πέρασαν χρόνια έτσι. Μέσα δούλευε το σαράκι. Θυμόμουν, μετά την καταστροφή, όλα εκείνα τα αγαπημένα πρόσωπα, ξεχασμένα τώρα ονόματα, που προσωπικά εγώ τα είχα εμπνεύσει, τα είχα ανεβάσει κι αυτά στα ουράνια μαζί μου, τα περισσότερα χαμένα, σκοτωμένα, ή με σκυμμένα κεφάλια.
(...) Αν δεν έκανα μνημόσυνο γι' αυτόν τον κόσμο, θαρρούσα, θα τους πρόδινα -οι περισσότεροι τουφεκίστηκαν.
(...) Πολλές φορές ένιωσα την οργή, το θυμό, την πίκρα, τον πόνο, αλλά χάρηκα και την ευτυχία, την έξαρση, την ανάταση, τη δημιουργία - τα έγραψα όλα, ζωντανά, όπως τα ένοιωθα τότε που γίνονταν. Η καταγραφή προχώρησε αργά και βασανιστικά.
Η Μαρία Καραγιώργη - Γυφτοδήμου γεννήθηκε στις Μηλιές του Βόλου το 1918. Το 1936 μπήκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τότε οργανώθηκε στην κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδος. Συμμετείχε στις αντιδικατορικές εκδηλώσεις του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και γι' αυτό κηνηγήθηκε από την Ασφάλεια. Έμεινε ένα χρόνο στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ, εξορία στην Κίμωλο, απόδραση με την κατάρρευση του μετώπου τον Απρίλη του 1941 και άμεση συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση.
Τα χρόνια της φυλακής και εξορίας της φτάνουν τα δέκα. Τα χρόνια που ήταν στην παρανομία με ψευδώνυμα και παράνομα σπίτια φτάνουν τα οκτώ. Και οι μεταγωγές, τα κρατητήρια, τα στρατόπεδα, οι φυλακές και οι εξορίες που κατά καιρούς γνώρισε, πέρασε ή έζησε φτάνουν τα πενήντα.
Μη Διαθέσιμο
