Το λιμάνι της Πάτρας είναι στενά δεμένο με την πόλη από τα ρωμαϊκά χρόνια μέχρι σήμερα. Παρακολουθεί την εξέλιξή της, προκαλεί αλλαγές στην οικονομία και το χαρακτήρα της, γίνεται επίκεντρο της καθημερινότητας των κατοίκων της και στοιχείο του διαχρονικού της μύθου.
Ο Λεωνίδας Σωτηρόπουλος, επί δεκαετίες μελετητής του λιμανιού έχοντας για χρόνια και επαγγελματική σχέση μαζί του, δημοσιεύει στο νέο του βιβλίο καινούργια στοιχεία και πληροφορίες, που άπτονται τόσο λεπτομερειών -όπως το τηλεγράφημα στο εξώφυλλο που απεικονίζει κρυπτογραφημένη επικοινωνία για το εμπόριο σταφίδας- όσο και γενικών θεωρήσεων, όπως η άποψη ότι η Πάτρα μπορεί να θεωρηθεί ως πόλη - λιμάνι.
Παρουσιάζει μία συνοπτική γενική θεώρηση της ιστορίας του λιμανιού κατά τους δύο τελευταίους αιώνες, επιχειρεί ένα συσχετισμό των εμπορικών και λιμενικών διεργασιών του λιμανιού με τη ζωή και ανάπτυξη της πόλης την ίδια περίοδο, ενώ εξετάζει μέσα από ντοκουμέντα και μαρτυρίες την επί μισό και πλέον αιώνα σύνδεση της Πάτρας με την Αιτωλοακαρνανία (Κρυνοέρι) μέσω του πλοίου "Καλυδώνα" με το οποίο επιτυγχάνονταν και η σιδηροδρομική σύνδεση των δύο περιοχών. Τέλος αναφέρεται με λεπτομερή στοιχεία στην επιβατική και εμπορική σύνδεση της Πάτρας με την Ιταλία μέσω οχηματαγωγών πλοίων.
Ο Λεωνίδας Σωτηρόπουλος σπούδασε ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, το οποίο του απένειμε, το 1985, τον τίτλο του διδάκτορα. Η διδακτορική του διατριβή, την οποία εκπόνησε υπό την επίβλεψη του John Campbell, έχει τίτλο "Κοινωνικοί θεσμοί ενός ελληνικού χωριού με ειδική έμφαση στις οικονομικές σχέσεις". Από το 1985 διδάσκει ανθρωπολογία στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης στην Προσχολική Ηλικία στο Πανεπιστήμιο Πατρών, όπου κατέχει σήμερα τη θέση του καθηγητή, στο αντικείμενο "Πολιτισμική Ανθρωπολογία". Η έρευνά του, οι δημοσιεύσεις και τα βιβλία του ασχολούνται με θέματα του ελληνικού χώρου, μεθοδολογίας, ποιοτικών ερευνών και χρήσης της ανθρωπολογικής προσέγγισης στην εκπαίδευση.
