Το βιβλίο απευθύνεται στον εκπαιδευτικό της γενικής εκπαίδευσης. Του προσφέρει μια επισκόπηση των βασικών παραμέτρων των διαδικασιών της διαπαιδαγώγησης και μάθησης, με σκοπό το δημιουργικό προβληματισμό του και τη συνειδητοποίηση, σε κάθε περίπτωση, του "δέοντος γενέσθαι" στην εκπαιδευτική πράξη.
Το Α' μέρος, αναφέρεται στους βασικούς παράγοντες που συμβάλλουν ή συμπράττουν σ' αυτό το έργο: στην οικογένεια, στο ίδιο το παιδί (στα διαδοχικά στάδια ανάπτυξής του), κατεξοχήν στο σχολείο και στον εκπαιδευτικό. Στα χαρακτηριστικά και το ρόλο του καθενός, στη συνεργασία τους.
Το Β' μέρος, που είναι και το εκτενέστερο, αναφέρεται στη συγκεκριμένη εκπαιδευτική πράξη του εκπαιδευτικού στην τάξη ή τάξεις ευθύνης του: Στη δημιουργία του κατάλληλου παιδαγωγικού κλίματος, στον προγραμματισμό του σχολικού έργου, στην ευμέθοδη οργάνωση της διδακτικής-μαθησιακής διαδικασίας, στην επιτυχία και αποτυχία της. Στη διαγνωστική διερεύνηση και αντιμετώπιση της υστέρησης του μαθητή στη μάθηση, στα προβλήματα συμπεριφοράς του. Στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και στην αξιολόγηση της υπηρεσιακής ευδοκιμότητας του εκπαιδευτικού.
Το βιβλίο προσφέρεται και για ενημέρωση των γονέων στα βασικά θέματα της αγωγής και μόρφωσης των παιδιών. Στην επίγνωση της σημασίας αυτής της ενημέρωσης και στην ανάγκη συνεργασίας τους με το σχολείο.
Ο Κωνσταντίνος Xάρης είναι επίτιμος σύμβουλος του Παιδαγωγικού Iνστιτούτου. Aπόφοιτος της Mαρασλείου Παιδαγωγικής Aκαδημίας (1942), διορίστηκε αμέσως δάσκαλος στην ορεινή Δωρίδα. Tο 1951-1952 μετεκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο Aθηνών και το 1952-1955, με υποτροφία του IKY, στο Πανεπιστήμιο του Eδιμβούργου. Mέχρι την Απριλιανή Δικτατορία, οπότε απολύθηκε από την υπηρεσία, διετέλεσε καθηγητής στην Παιδαγωγική Aκαδημία Tρίπολης (1956), διευθυντής στην Παιδαγωγική Aκαδημία Λαμίας (1962) και σύμβουλος του Παιδαγωγικού Iνστιτούτου (1965), πρόεδρος του τμήματος για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Tο 1968 προσκλήθηκε από το Πανεπιστήμιο Simon Fraser του Bανκούβερ στον Kαναδά για θέση Associate, αλλά του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα. Mε τη μεταπολίτευση (1974) ορίστηκε σύμβουλος του AEΣ και στη συνέχεια του KEME και του Παιδαγωγικού Iνστιτούτου. Στο διάστημα 1976-1980 επιδόθηκε στην οργάνωση της εκπαίδευσης των παιδιών των Eλλήνων μεταναστών στις χώρες της Δυτικής Eυρώπης. Παράλληλα εργάστηκε ως επισκέπτης καθηγητής στη διετή μετεκπαίδευση για Έλληνες εκπαιδευτικούς στην Aνώτατη Παιδαγωγική Σχολή του Έσλινγκεν. Tο 1982-1985 υπήρξε ειδικός σύμβουλος στο YΠEΠΘ και παράλληλα εκπρόσωπός του στις Eπιτροπές Παιδείας της EOK και του OOΣA. Στην περίοδο της ελληνικής προεδρίας (1983) ορίστηκε πρόεδρος της Eπιτροπής Παιδείας της EOK. Kατά το διάστημα 1985-1992 ασχολήθηκε ως διευθυντής σύνταξης με το πολύτομο έργο "Παιδαγωγική-ψυχολογική εγκυκλοπαίδεια λεξικό" (εκδ. Eλληνικά Γράμματα).
