Η κίνηση συνιστά μια βασική παράμετρο του χώρου, όποιου χώρου, από το γεωγραφικό χώρο ως τον πολιτισμικό, μια διαρκής αλληλεπίδραση ασκείται ώστε να συμπεριλάβει ό,τι θα μπορούσε να εμφανιστεί ως μεταβλητό ή αμετάβλητο, προσδιορισμένο ή απροσδιόριστο, συνέχεια ή λύση. Κατά συνέπεια, η αναφορά στην έννοια του συνόρου σύμφωνα με αυτήν την προοπτική σημαίνει την αποδοχή μιας θεμελιώδους αντίφασης: όσο περισσότερο τα σύνορα παρουσιάζονται ως προφανή τόσο λιγότερο υφίστανται, μέχρι του σημείου εκείνου όπου γίνονται αδιόρατα. Αντίθετα, όσο περισσότερο τα σύνορα παρουσιάζονται ως εφήμερα, ανερμάτιστα, αμφίβολα, τόσο περισσότερο επιβάλλονται διαμέσου της οιονεί ανύπαρκτης μορφής τους. Τα κείμενα του παρόντος τόμου αποτελούν, ως επί το πλείστον, προσεγγίσεις πολλαπλών εκφάνσεων της γενικότερης αυτής θεματικής στον Νεοελληνικό κόσμο όπου αναδεικνύονται ορισμένες από τις πλέον χαρακτηριστικές του συνιστώσες.
Μη Διαθέσιμο
