"Τα περιεχόμενα του βιβλίου κατά κύριο λόγο επικεντρώνονται σε αξιοσημείωτες πτυχές της ελληνικής εκπαίδευσης στη διαδρομή του 20ού αιώνα, που αφήσαμε πίσω μας. Αντλούνται (ειδικότερα από τη 10ετία του 1930 κ. ε.) μέσα από άμεσες προσωπικές εμπειρίες μου ως εκπαιδευτικού σε επάλληλες βαθμίδες της υπηρεσιακής εκπαιδευτικής κλίμακας (ακόμα και ως μαθητή), αλλά και ως πολίτη. Και συνοδεύονται, όπου ήταν δυνατό, από σχετικά σύγχρονα κείμενα. Παραθέτονται μέσα στα κοινωνικοοικονομικά και θεσμικά τους πλαίσια, όπως αυτά διαμορφώθηκαν κάτω από την επήρεια καθοριστικών εσωτερικών πολιτικών καταστάσεων και καταλυτικών διεθνών γεγονότων και εξελίξεων. Πρέπει να τονιστεί ότι τα πλαίσια αυτά απλώς σκιαγραφούνται στο βαθμό που χρειάζεται να φωτιστούν και να ερμηνευτούν οι όποιες αναφορές στα εκπαιδευτικά θέματα, τα οποία και συνιστούν τον πυρήνα των περιεχομένων". [...]
Προσωπικά, έζησα τις περισσότερες από τις καταστάσεις αυτές και γεύτηκα τις όποιες εκβάσεις τους, πολλές από τις οποίες ήταν και πικρές. Σε πολλές περιπτώσεις έτυχε να είμαι απλώς ένα από τα άτομα που τις έζησαν ή τις "υπέστησαν". Σε άλλες είχα κάποιου βαθμού συνυπευθυνότητα, έπαιζα κι εγώ κάποιο ρόλο. Υπήρξαν και περιπτώσεις κατά τις οποίες άσκησα υπηρεσιακές αρμοδιότητες σε σημαντικό βαθμό προσωπικής ευθύνης, που συνεπάγονταν βασικούς ρόλους και επέβαλλαν ή επέτρεπαν καθοριστικές πρωτοβουλίες".
Ο Κωνσταντίνος Xάρης είναι επίτιμος σύμβουλος του Παιδαγωγικού Iνστιτούτου. Aπόφοιτος της Mαρασλείου Παιδαγωγικής Aκαδημίας (1942), διορίστηκε αμέσως δάσκαλος στην ορεινή Δωρίδα. Tο 1951-1952 μετεκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο Aθηνών και το 1952-1955, με υποτροφία του IKY, στο Πανεπιστήμιο του Eδιμβούργου. Mέχρι την Απριλιανή Δικτατορία, οπότε απολύθηκε από την υπηρεσία, διετέλεσε καθηγητής στην Παιδαγωγική Aκαδημία Tρίπολης (1956), διευθυντής στην Παιδαγωγική Aκαδημία Λαμίας (1962) και σύμβουλος του Παιδαγωγικού Iνστιτούτου (1965), πρόεδρος του τμήματος για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Tο 1968 προσκλήθηκε από το Πανεπιστήμιο Simon Fraser του Bανκούβερ στον Kαναδά για θέση Associate, αλλά του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα. Mε τη μεταπολίτευση (1974) ορίστηκε σύμβουλος του AEΣ και στη συνέχεια του KEME και του Παιδαγωγικού Iνστιτούτου. Στο διάστημα 1976-1980 επιδόθηκε στην οργάνωση της εκπαίδευσης των παιδιών των Eλλήνων μεταναστών στις χώρες της Δυτικής Eυρώπης. Παράλληλα εργάστηκε ως επισκέπτης καθηγητής στη διετή μετεκπαίδευση για Έλληνες εκπαιδευτικούς στην Aνώτατη Παιδαγωγική Σχολή του Έσλινγκεν. Tο 1982-1985 υπήρξε ειδικός σύμβουλος στο YΠEΠΘ και παράλληλα εκπρόσωπός του στις Eπιτροπές Παιδείας της EOK και του OOΣA. Στην περίοδο της ελληνικής προεδρίας (1983) ορίστηκε πρόεδρος της Eπιτροπής Παιδείας της EOK. Kατά το διάστημα 1985-1992 ασχολήθηκε ως διευθυντής σύνταξης με το πολύτομο έργο "Παιδαγωγική-ψυχολογική εγκυκλοπαίδεια λεξικό" (εκδ. Eλληνικά Γράμματα).
Μη Διαθέσιμο
