Στην παρούσα μελέτη η Εύη Πετροπούλου διερευνά την εσωτερική διάσταση του υποκειμένου σε ένα από τα γνωστότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνικής παράδοσης, τον "Άμλετ" του William Shakespeare, σε σύγκριση με μια ιδιαιτέρως ανατρεπτική διασκευή του από τον Γερμανό δραματουργό Heiner Muller, τη "Μηχανή Άμλετ". Η συγγραφέας επικαλείται τις σύγχρονες θεωρίες της ψυχανάλυσης και κυρίως την προσέγγιση του Jacques Lacan και επικεντρώνει τη μελέτη της στην έννοια της επιθυμίας και στις παραμέτρους με τις οποίες αυτή συνδέεται. Η ανάγνωση αυτή αποκαλύπτει ότι η επιθυμία δεν αποτελεί μόνο τη βάση πάνω στην οποία συγκροτείται το υποκείμενο αλλά και τον τόπο ανάδυσης της δράσης (ή της έλλειψής της) στα δύο έργα.
