Από τον Εγωκεντρισμό στην Καθαρή Συνειδητότητα

Για ορισμένους ανθρώπους η ζωή είναι προβληματική, όχι επειδή βασανίζονται από πρακτικά προβλήματα, αλλά γιατί η ίδια η φύση τους φαίνεται προβληματική. Άλλοτε καθαρά, και άλλοτε συγκεχυμένα, έχουν συναίσθηση της μεταβατικότητας της ύπαρξης και του γεγονότος του θανάτου και αναρωτιούνται ποιο μπορεί να είναι το νόημα και ο σκοπός αυτής της σύντομης περιόδου στο χρόνο, που τη λέμε «διάρκεια ζωής». Αυτοί που σκέπτονται έτσι, είναι φανερό ότι έχουν φιλοσοφική προδιάθεση.

Υπάρχουν και άλλοι, όμως, που καταλήγουν στην ίδια προβληματική στάση με τον πόνο, τη δυστυχία και τη ματαίωση των πόθων και ονείρων τους. Όταν το κάθε τι που επάνω του είχαν στηρίξει τις ελπίδες τους γκρεμίζεται σε ερείπια, αρχίζουν να αναρωτιούνται για το νόημα της ζωής και του πόνου. Και έτσι, μέσα από τον πόνο, αποκτούν κι αυτοί κάποια φιλοσοφική προδιάθεση. […]

Το εγχείρημα τούτο σκοπό του έχει να δώσει μια όσο το δυνατό πιο περιεκτική περιγραφή της εσωτερικής πορείας, που οδηγεί τον άνθρωπο στην ολοκλήρωση.