...Ο Εθνικός Διχασμός, ο οποίος επεσώρευσε πολλά δεινά στον τόπο μας, οφείλεται κυρίως στην αντιπαλότητα του Βασιλιά Κωνσταντίνου με τον Πρωθυπουργό της χώρας Ελευθέριο Βενιζέλο, η οποία ξεκίνησε το 1915 και είχε ως αφορμή την εκστρατεία της Αντάντ εναντίον των Δαρδανελίων, όταν ο Πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος ήταν υπέρ της συμμετοχής της Ελλάδας στην εκστρατεία, ο δε Βασιλιάς Κωνσταντίνος και το Γενικό Επιτελείο Στρατού ήταν εναντίον και υπέρ της ουδετερότητας. Στην πολιτική αντιπαράθεση ο Δημήτριος Γούναρης αναδεικνύεται ως ο ιστορικός αντίπαλος του Ελευθερίου Βενιζέλου και ακολουθεί μια σειρά δραματικών γεγονότων, ενώ ο Εθνικός Διχασμός επισφραγίζεται με την ύπαρξη δυο ξεχωριστών ελληνικών κρατών, των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Δυο χρόνια αργότερα η εξουσία περιέρχεται στα χέρια του Βενιζέλου, ενώ ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος εξορίζεται, όπως και ο Δ. Γούναρης και άλλοι πολιτικοί και στρατιωτικοί, αλλά μετά το τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου ο Ελ. Βενιζέλος επιτυγχάνει να αποβιβασθεί ο Ελληνικός Στρατός στη Σμύρνη και έτσι αρχίζει η Μικρασιατική Εκστρατεία. Οι εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920 επαναφέρουν την Ηνωμένη Αντιπολίτευση στην εξουσία και ακολουθεί δημοψήφισμα για την επάνοδο του Βασιλιά Κωνσταντίνου. Την ίδια εποχή αρχίζει να ισχυροποιείται στην Τουρκία ο Κεμάλ Ατατούρκ, ενώ οι Σύμμαχοι εγκαταλείπουν την Ελλάδα που αγωνίζεται μόνη εναντίον των Τούρκων μέχρι που επέρχεται η Μικρασιατική Καταστροφή και το ξερίζωμα του Ελληνισμού της Ιωνίας... Το επόμενο βήμα είναι η Στρατιωτική Επανάσταση του 1922 και η δίκη και η εκτέλεση των Έξι ως υπαιτίων της Καταστροφής.
Ο Βασίλης Μπεκίρης γεννήθηκε στην Κάτω Αχαΐα το 1936. Είναι νυμφευμένος με τη συμβολαιογράφο Δήμητρα Αποστολοπούλου, με την οποία έχει αποκτήσει τέσσερις γιους.
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Πολιτικές Επιστήμες στην Πάντειο Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών.
Διετέλεσε αρχηγός της ΕΡΕΝ Νομού Αχαΐας και διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του τέως πρωθυπουργού Παναγιώτη Κανελλόπουλου.
Άσκησε τη δικηγορία στην πόλη των Πατρών.
Πολιτεύθηκε με τη Νέα Δημοκρατία το 1974 και εξελέγη βουλευτής Αχαΐας. Επανεξελέγη βουλευτής τα έτη 1977, 1981, 1985, 1989, 1990 και 1993.
Εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΝΔ σε δύο κοινοβουλευτικές περιόδους.
Διετέλεσε επανειλημμένως πρόεδρος της ΟΚΕ Παιδείας (Ομάδα Κοινοβουλευτικού Εργου), κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ και πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων.
Εκπροσώπησε επανειλημμένως τη Βουλή των Ελλήνων σε πολλά συνέδρια στο εξωτερικό.
Υπήρξε μέλος της Διεθνούς Οργάνωσης Young Leaders και της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ (The Greek Association for European and Atlantic Cooperation). Επίσης υπήρξε μέλος της Διεθνούς Επιτροπής εναντίον του Απαρτχάιντ. Εισηγήθηκε πολλά νομοσχέδια στη Βουλή των Ελλήνων, κυριότατα σε θέματα Παιδείας, Γεωργίας, Δικαιοσύνης κ.λπ.
Εχρημάτισε μέλος των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών Παιδείας, Γεωργίας, Οικονομικών, Δικαιοσύνης, Μεταφορών και Επικοινωνιών κ.ά.
Συμμετείχε στην κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη, ως υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων επί τριάντα δύο μήνες. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Υπουργείο Παιδείας συνεργάσθηκε στενά με τους υπουργούς Παιδείας Β. Κοντογιαννόπουλο και Γ. Σουφλιά, με τους οποίους δημιούργησε έργο σημαντικό.
Συνέβαλε στην ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης της παιδείας της περιόδου 1990-1993, ειδικότερα στον τομέα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
