Η "Αποδύοψις" γεννιέται μέσα από μια θεματική που ξεκινά από το ειδικό "εγώ" με δίψα να αγγίξει τελικά το γενικό "εσύ". Στα 46 ποιήματα της "Αποδύοψις" θα εντοπίσει κανείς τα ψήγματα μιας αφηγούμενης ιστορίας πολύπλευρης, με ένταση που αυξομειώνεται και συστήνεται συχνά διαφορετικά από την αρχή. Η ποιήτρια, δίχως να παραδοθεί σε φιλολογική και τεχνοτροπική δίνη, κάτι που επιδιώκει συνειδητά, άλλοτε στηλιτεύει, φωτίζει ή σκιάζει τα όσα ψυχικά και ηθικά συνδιαλέγεται, θέτοντας πρωταρχικό της στόχο την αποποίηση του προσωπικού πόνου, την κάθαρση και τελικά την επανεκκίνηση.
