Κάποιος είπε ότι έθνη και λαοί στον κόσμο έρχονται και παρέρχονται, αλλά ένας ωραίος στίχος, μια ωραία φράση παραμένει εσαεί.
Αυτό το διαπιστώνουμε άλλωστε καθημερινά από την επαφή μας με τα αριστουργήματα της αρχαίας τέχνης. Καθαρώτερα τα βλέπουμε στις παραστάσεις της αρχαίας τραγωδίας στην Επίδαυρο, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, στην Δωδώνη, όπου ακούεται και όπου καλά ερμηνεύεται ο τραγικός λόγος.
Και στον τομέα της λογοτεχνίας οι Αρχαίοι πρόγονοι μας έδωσαν ένα μέγιστο μάθημα. Μας δίδαξαν ποιος είναι ο γνήσιος, ο αληθινός δρόμος της τέχνης. Και είχε τέτοια επίδραση η διδαχή της, ώστε οι Νεοέλληνες κληρονόμοι της, παρ' όλα τα εμπόδια που αντιμετώπισαν και παρ' όλους τους κατατρεγμούς που υπέστησαν, κατάφεραν με διασκευή, με παραπλήσιες διηγήσεις και έννοιες και πολλές φορές χρησιμοποιώντας ατόφιες τις αρχαίες λέξεις να διατηρήσουν αλώβητο τον γνωμικό λόγο.
