[...] Στις μέρες μας και στην περιοχή της αρχιτεκτονικής υπολογιστών, πιστεύω ότι υπάρχει ένας αριθμός υποθέσεων που θα επαληθευτούν. Κάποιες δεν είναι αμφιλεγόμενες, όπως ο νόμος του Moore ο οποίος πιθανότατα θα ισχύει για άλλη μια δεκαετία και ότι η πολυπλοκότητα των μεγάλων ολοκληρωμένων πλησιάζει τα όρια του πρακτικού, συχνά ξεπερνώντας το όριο της θετικής αμοιβής για την επιπλέον πολυπλοκότητα. Περισσότερο αμφιλεγόμενες ίσως η μοριακή ηλεκτρονική η οποία υπόσχεται να μειώσει το κόστος αποθήκευσης και πιθανόν των λογικών κυκλωμάτων, τα οπτικά δίκτυα τα οποία θα αυξήσουν δραματικά το εύρος ζώνης και θα μειώσουν τον ρυθμό σφαλμάτων επικοινωνίας, και ότι το λογισμικό θα συνεχίσει να είναι αναξιόπιστο καθώς είναι τόσο δύσκολο, και ότι τα θέματα ασφαλείας θα συνεχίσουν να είναι σημαντικά καθώς η απουσία τους είναι τόσο καταστροφική.
Η εκμετάλλευση των ισχυρά θετικών τάσεων που καταγράφονται σε αυτό το βιβλίο και η χρήση τους για να περιοριστούν τα αρνητικά αποτελέσματα θα προκαλούν την επόμενη γενιά αρχιτεκτόνων υπολογιστών, οι οποίοι θα σχεδιάζουν ένα εύρος συστημάτων πολλών σχημάτων και μεγεθών.
[...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)
Ο John L. Hennessy είναι πρόεδρος του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, όπου είναι μέλος ΔΕΠ από το 1977 στα Τμήματα Μηχανικών και Επιστήμης Υπολογιστών. Είναι "Fellow" της ΙΕΕΕ και της ACM, μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Μηχανικών και "Fellow" της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών. Βραβεύτηκε το 2001 με το βραβείο Eckert-Mauchly για τις συνεισφορές του στην τεχνολογία RISC, το 2001 με το βραβείο Seymour Cray Cumputer Engineering Award, και το 2000 μοιράστηκε το βραβείο John von Neumann με τον David Patterson. Η ερευνητική ομάδα του Hennessy ανέπτυξε πολλές τεχνικές βελτιστοποίησης οι οποίες χρησιμοποιούνται σήμερα σε εμπορικούς μεταγλωττιστές. Το 1981 ξεκίνησε με λίγους φοιτητές το ερευνητικό πρόγραμμα MIPS.
