Κάποιες λέξεις μπαίνουν σε μια σειρά για να βρουν ένα νόημα, το νόημα όμως ποτέ δεν είναι ένα. Στις σελίδες του μικρού αυτού βιβλίου, θα βρείτε μερικές λέξεις πεταμένες πάνω στο χαρτί, άλλοτε σε μια ήσυχη νύχτα και άλλοτε σε ένα βρόμικο πεζοδρόμιο.
Ποιήματα θα τα αποκαλούσαν κάποιοι, εγώ θα έλεγα ψίθυροι ή ίσως πυροτεχνήματα, γιατί η βαρύτητα τα κάνει πάντα να επιστρέφουν στη γη. Δεν είναι φτιαγμένα να δώσουν καμιά λύση, ούτε υπερηφανεύονται πως κοιτούν τον κόσμο από ψηλά. Λικνίζονται και φαντάζουν όμορφα αλλά φτιάχτηκαν για να αναζητούν, να υπηρετούν μόνο την ίδια τη δημιουργία και ξανά να γυρνούν στην ίδια, τη μητέρα
Ο Παύλος Χάλαρης γεννήθηκε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1997. Από μικρή ηλικία ο κόσμος γύρω του, του γεννούσε ερωτηματικά. Έκανε τις πρώτες του φωτογραφικές σπουδές στην Αθήνα. Η γραφή παρέμενε ταυτόχρονα ο μεγαλύτερός του έρωτας και η μεγαλύτερή του φυγή από τον πραγματικό κόσμο. Εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο της Γερμανίας για έναν περίπου χρόνο όπου σπούδασε σκηνοθεσία. Τότε ήταν η στιγμή όπου συνειδητοποίησε ότι πρόκειται για ένα παράλογο πανανθρώπινο φαινόμενο. Είχε αρχίσει να γράφει αρκετά χρόνια πριν, προσπαθώντας να αμφισβητήσει έννοιες και αξίες που έχουν εγκατασταθεί ακούσια στην καθημερινότητα κάθε δυτικού ανθρώπου.
