Το ζήτηµα είναι µεγάλο: η αντίσταση στην κατεδάφιση του Κοινωνικού Κράτους προσλαµβάνει το χαρακτήρα υπαρκτικού καθήκοντος.
Οι νέοι τρόποι ζωής που µας προσφέρονται στοχεύουν στο να καταστήσουν την επιβίωση του καθενός µας προσωπικό διακύβευµα.
Σταδιακά και ανεπαίσθητα, µε παραπλανητικούς ευφηµισµούς και επίκληση υπερτέρων αρχών,
άνευ περιεχοµένου, µας οδηγούν στην εκδοχή του "πρωτανθρώπου", που, έρηµος και µόνος, είναι υποχρεωµένος να αντιµάχεται τους κινδύνους της ζωής µέχρις εσχάτων. Αυτή την πιθανή, όσο ποτέ άλλοτε, εξέλιξη στα νεότερα χρόνια ο κοινωνικός Άνθρωπος δεν πρέπει να την επιτρέψει. Οφείλει να υπερασπίσει τις θεµελιωτικές βάσεις της κοινωνικής συνύπαρξης.
Δεν είναι απλώς ζήτηµα κοινωνικού πολιτισµού. Είναι ο λόγος ύπαρξης Κοινωνίας.
