Στην πολιτική και διοικητική ιστορία του Βυζαντίου απαντά συχνά, από τα τέλη του 8ου αιώνα και εξής, ο όρος παραδυναστεύων, ο οποίος αποδιδόταν σε αξιωματούχους που δρούσαν στο παρασκήνιο ή στο προσκήνιο της εξουσίας. Η θέση του παραδυναστεύοντος δεν θεσμοθετήθηκε ως αξίωμα στη διοικητική ιεραρχία, αλλά έγινε βαθμιαία αποδεκτή η ανάγκη ύπαρξης ενός ανώτερου κρατικού ή αυλικού αξιωματούχου, βοηθού του ηγεμόνα στα καθήκοντά του, χωρίς τούτο να σημαίνει ότι όλοι οι αυτοκράτορες της εποχής έκριναν απαραίτητη την παρουσία του. Η δράση των προσώπων που διαδραμάτισαν ρόλο παραδυναστεύοντος, τα αξιώματα ή οι τίτλοι που έφεραν, η πολιτισμική ταυτότητα και η κοινωνική προέλευση, οι ικανότητες και η συμπεριφορά τους κατά τη διάρκεια της ισχύος τους αποτελούν το θέμα του βιβλίου. Παράλληλα ερευνάται το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο οι παραδυναστεύοντες ανέλαβαν κυβερνητικό ρόλο και έτσι παρέχεται η δυνατότητα εξαγωγής συμπερασμάτων για τη δομή της βυζαντινής διοίκησης στη διάρκεια δυόμισι αιώνων ιστορικής πορείας.
Η Ειρήνη Χρήστου γεννήθηκε στην Αθήνα, είναι ιστορικός, απόφοιτος του Ιστορικού-Αρχαιολογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου της Αθήνας, στο οποίο διδάσκει βυζαντινή ιστορία από το 1986 ως μέλος του Ε.Δ.Π. του τομέα Ιστορίας. Το επιστημονικό ενδιαφέρον της και οι δημοσιεύσεις της εντοπίζονται κυρίως σε θέματα διοίκησης του βυζαντινού κράτους και στην έρευνα για την κοινωνία και την καθημερινή ζωή στην αυτοκρατορία κατά τη μέση περίοδο (7ος-11ος αι.) Παράλληλα μετέχει σε ερευνητικό πρόγραμμα εύρεσης, καταγραφής και ιστορικής επεξεργασίας των χριστιανικών βυζαντινών επιγραφών. Είναι ιδρυτικό μέλος της επιστημονικής Εταιρείας "Έρευνας των σχέσεων του Μεσαιωνικού και Νέου Ελληνισμού με τη Δύση", στο διοικητικό συμβούλιο της οποίας μετέχει σχεδόν ανελλιπώς από την ίδρυσή της.
