Στην παρούσα συλλογή ποιημάτων η Σίτσα Καραϊσκάκη παρομοιάζει τον ξεριζωμό του ελληνικού πληθυσμού από το σύμπλεγμα των Μοσχονήσων με τον μύθο της χαμένης Ατλαντίδας. "Για κείνα τα νησιά που ως Ατλαντίδες χάθηκαν" μας λέει σε ένα στίχο της. Το ποίημα "Νησί που πλέεις μακρυά" αναφέρεται στην πατρίδα της ποιήτριας, το Μοσχονήσι. Το ποίημα με τίτλο "Νησιοτοπούλα" είναι γραμμένο για το νησί "Νησοπούλα" του συμπλέγματος των Μοσχονήσων. Περιέχεται επίσης ένα ποίημα με τίτλο "Εκατόνησα", δηλαδή αναφέρεται στα Μοσχονήσια με το αρχαίο τους όνομα και την καταγωγή του ονόματός τους από το όνομα της θεάς Εκάτης. Αναφέρει στο ποίημα αυτό κι ονόματα μερικών νήσων του συμπλέγματος όπως το Δασκαλειό (το οποίο ονομάζεται και Ψαριανό), το Σεφέρι και το Γυμνό. Το ποίημα "Το Ψηφί" μιλάει για την νησίδα που φέρει το όνομα αυτό. Στο ποίημα "Σμύρνη", η ποιήτρια αναφέρεται στον επικό ποιητή Όμηρο αποκαλώντας τον Μελησιγένη διότι θεωρείται πως αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα. Πήρε το όνομα αυτό επειδή, σύμφωνα με τον μύθο, γεννήθηκε κοντά στις όχθες του ποταμού Μέλητα της Σμύρνης. Στα υπόλοιπα ποιήματα η Καραϊσκάκη περιγράφει γεγονότα που είδε κατά την Καταστροφή όταν ήταν παιδί. Στίχοι που στάζουν αίμα και φέρουν έντονα τα στοιχεία της χριστιανικής παράδοσης από τη ζωή των Μικρασιατών. Τα γεγονότα της Καταστροφής τα παρομοιάζει με τις εικόνες που περιγράφονται στην "Αποκάλυψη" του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή. Δεν παρέλειψε, επίσης, να υμνήσει την αυτοθυσία του Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσοστόμου ο οποίος δεν εγκατέλειψε τη Σμύρνη και το ποίμνιό του. Οι Τούρκοι του ξερίζωσαν τη γενειάδα, του έβγαλαν τα μάτια, του έκοψαν τη μύτη και τα αυτιά στις 27 Αυγούστου του 1922. Σήμερα θεωρείται άγιος από την Εκκλησία της Ελλάδος και προστάτης των Μικρασιατών.
Η Σίτσα Καραϊσκάκη γεννήθηκε στα Μοσχονήσια της Μικράς Ασίας, απ' όπου έφυγε ως πρόσφυγας το 1922 και εγκαταστάθηκε στη Μυτιλήνη. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Μονάχου και συνέχισε τις σπουδές της στα Πανεπιστήμια Πράγας, Ζυρίχης, Βιέννης και Βερολίνου. Παραλλήλως έγραφε. Το πρώτο της έργο δημοσιεύθηκε το 1925, μια ποιητική συλλογή ("Το ταίρι που αμάρτησε") η οποία και έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. ΤΤο 1930, όταν ο Χίτλερ ανήλθε στην εξουσία, η Σίτσα Καραϊσκάκη υπήρξε σύμβουλος στο υπουργείο Προπαγάνδας. Την εποχή εκείνη κυκλοφόρησε στα γερμανικά το βιβλίο της "Το Τρίτο Ράιχ μέσα από τα γυαλιά μου" στο οποίο ανέφερε γεγονότα της εποχής και επιτεύγματα της εθνικοσοσιαλιστικής διακυβέρνησης. Το 1939 κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το βιβλίο της "Ο γιος της Καλογριάς" που εκδόθηκε από την "Εστία" στο οποίο παρουσίαζε τη ζωή και τη δράση του προγόνου της και ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης Γεωργίου Καραϊσκάκη. Με το βιβλίο αυτό, το οποίο έγινε αμέσως λογοτεχνική επιτυχία, έγινε γνωστή η Καραϊσκάκη στα ελληνικά γράμματα.
Μετά την ίδρυση της ΕΟΝ από τον Μεταξά υπήρξε βασική αρθογράφος του περιοδικού "Νεολαία". Επί σειρά ετών αρθρογραφούσε στο περιοδικό "Ο Νουμάς". Συνέχισε να γράφει μελέτες και άρθρα λογοτεχνικής και επιστημονικής φύσεως σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα σε όλη την Ευρώπη και πίστεψε στην ενότητα, κατανόηση και συνεργασία των ευρωπαϊκών εθνών. Παντρεύτηκε γερμανό και έζησε αρκετά χρόνια στη Γερμανία. Έγραψε στα ελληνικά και τα γερμανικά ποιήματα, μυθιστορήματα, διηγήματα, μελέτες, άρθρα, κοινωνιολογικές αναλύσεις. Το έργο της απέσπασε πολύ θετικές κριτικές και η ίδια έλαβε πολλές διακρίσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, όπως την πλακέτα του Γκαίτε από την Εταιρεία Γκαίτε, στη Γερμανία. Το 1963, μετά τον θάνατο του συζύγου της επέστρεψε στην Ελλάδα όπου αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα, στις 30 Απριλίου 1987.
